Voorbeeld doet volgen?

De voorbeeldfunctie. Het zal niet altijd zo werken, echt niet. Ik geloof bijvoorbeeld niet dat iemand, omdat hij van een zelfmoord hoort, zelf ook maar aan gang gaat. De stilzwijgende afspraak in de journalistieke wereld om niet over zelfmoorden te publiceren vind ik dan ook erg overdreven. Dit zijn dingen die gebeuren en waar je best iets over mag zeggen. Dat gebeurt in schrijnende gevallen dan ook steeds meer en dat is goed. Laat ik u meteen een tip geven: als er op de radio wordt gepraat over vertraging op het spoor "door een aanrijding" gaat dat vaak om een zelfmoord. Het is niet anders. Voorkomen doe je niet door erover te zwijgen maar vooral door erover en ermee te praten. 

Maar het is ongelooflijk hoe naïef mensen kunnen zijn als het gaat om een voorbeeld dat gevolgd wordt, vaak door de jeugd. Even terug naar die trein: filmpjes van jongeren die vlak voor een trein het spoor overspringen waren op een gegeven moment erg populair. Dus werd dat een voorbeeld voor nog meer jongeren die in een filmpje voor de trein langs springen. 

In het verleden werd dan de schuld aan de media gegeven. Omdat die dit soort dingen lieten zien of publiceerden werd het nagedaan en dus dáár lag de schuld. Dit was ook zo ook bij voetbalrellen. Omdat de media er aandacht aan schonk gebeurde het meer....dus de schuld van de media!
Foto: Gav Ellis

Nu wordt dat dus de schuld van iedereen. Want we lijken wel vooraan te staan als er iets gebeurt om er ook een filmpje of foto's van te maken op onze telefoon. Hulp komt daarna wel, zo lijkt het. Dat filmpje komt snel openbaar, via facebook of youtube, of twitter of whatsapp..... Ik heb niet vaak meer gehoord dat het de schuld is van de media....maar volgens mij blijft het de schuld van degene die het doet niet degene die het voorbeeld geeft. 

Maar ach, wie heeft het niet gedaan...slecht voorbeeld volgen.....toen ik jong was heb ik me ook vergrepen aan de sinasprilletjes of die hoestdrank die zóóóó lekker was gemaakt dat je hem wel wilde (móést) opdrinken/opeten. Die tip had ik gehad op het schoolplein. Heb ik ook gedaan en ik leef nog.

Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten


Je kunt me ook volgen op: