Jeroen Geerts: augustus 2014

Kijken wat we willen (1)

Door: Jeroen Geerts
Zijn we al zo ver? Volgens mij zijn we al zo ver. De techniek is er, de uitvoering is nog erg gebrekkig. Een tijd geleden schreef ik al een keer over de toekomst van de media. Ondertussen zijn de mogelijkheden om zelf te bepalen wat ik kijk en wanneer ik kijk wel verbeterd maar nog steeds niet optimaal.

Ik las kortgeleden een stukje van een Social Media Mannetje die een conversatie beschreef met een mevrouw van UPC over het opzeggen van zijn kabel-TV abonnement. Met zijn smart TV kon hij alles waar hij naar wilde kijken, vinden op internet, dus de gangbare TV aansluiting kon verdwijnen. Ben blij dat er meer mensen zijn die met de toekomst van media bezig zijn.

Ik heb wel ontdekt dat de kabelmaatschappijen en omroepen elkaar in stand houden. Een kabelmaatschappij levert internet nog steeds als een bijproduct en de TV aansluiting lijkt het belangrijkste. Daarop kun je dan kijken naar omroepen die voor jou bepalen wat jij leuk vindt. Om het nog makkelijker te maken kun je dan kiezen uit pakketten met allemaal omroepen die voor jou samengebundeld zijn.

Ook voor het TV-via-Internet aanbod geldt dat dit gewoon vaak in dezelfde pakketten is opgedeeld als de reguliere tv. Terwijl hier toch de toekomst voor het grijpen ligt. In plaats van alle mogelijkheden creëren om op de ouderwetse manier naar omroepen te kijken op je telefoon, tablet en computer zou het kabelaars sieren als ze meer energie steken in een partieel aanbod.

Zo zag ik een aankondiging van een leuke serie op RTL Crime. Je zou denken dat deze dan via RTL XL (de uitzending gemist van RTL) beschikbaar zou komen. Maar nee, de programma's van RTL Crime zijn niet op internet beschikbaar. Ik kan wel naar RTL Crime kijken op de kabel, maar dat kost mij dan 11 euro per maand en krijg ik er 41 andere omroepen bij waar ik nu helemaal geen behoefte aan heb. Ik wil die serie zien. En daar ook nog apart voor betalen. Of reclame accepteren. Het kan niet.

Wat wel kan is illegaal de serie downloaden en bekijken. Ik zou het nu zelfs nog kunnen accepteren als ik ervoor kan kiezen om alléén RTL Crime aan te zetten voor de duur van de serie, tegen een redelijk tarief. Dan accepteer ik ook het marketingbombardement om mij langer aan de omroep verbonden te laten zijn.

Neem een zender als Journaal24. Een doorlopende stream van de laatste journaaluitzending. Prima initiatief. rondje kijken, klaar. Nee, dat moest meer gevarieerd dus nu is het "NPO Nieuws" en moet je soms eerst door allerlei andere uitzendingen om een keer het journaal te zien. Live persconferenties (kan in aparte stream), jeugdjournaal (kan in aparte stream) niemendalletjes en een programma als Regioned, met de "grensoverstijgende actualiteiten van regionale omroepen". (Deze omroepen zijn voor de verschillende regio's en ik ben niet geïnteresseerd in het klompenfestival in Tietjerksteradeel.) Kan trouwens ook prima in een eigen stream aangeboden worden zodat niemand het hoeft te missen. Waarom alles bundelen als het ook apart kan?

Het voelt een beetje als winkelen in een supermarkt met de voorwaarde dat als ik melk koop, ik ook yoghurt, hamburgers en hondenvoer moet aanschaffen. Maar ik heb helemaal geen hond? "Tja, jammer, maar het zit nou eenmaal in het pakket."

Eigen open haard is goud waard

Door: Jeroen Geerts
Toen mijn vader op 93-jarige leeftijd besloot om zijn serviceflat te laten verbouwen gebeurde er weer wat hij altijd al deed: wat hij zelf kon deed hij zelf. Nu doe je niet zoveel meer zelf als je 93 bent, maar iets berekenen kon altijd.

In de flat moest een balk worden gemaakt omdat een dragende tussenmuur moest worden

verwijderd. Normaal gesproken wacht je dan de aannemer af maar mijn vader toog alvast zelf aan het werk. Toen de aannemer kwam waren ze het over de maat en dikte van de balk snel eens, alleen heet zo'n balk tegenwoordig anders dan vroeger en wisten ze eerst niet van elkaar waar ze het over hadden.

Ik weet niet anders dan dat mijn vader zich altijd met dit soort zaken bemoeide. Er werd vaak zelf iets gemaakt of er werd zelf iets ontworpen. In het huis in de Rhenenstraat in Den Haag heeft mijn vader eigenhandig een luchtverwarming gebouwd. De warme lucht van de kachel op de begane grond werd door een buizensysteem in alle kamers verspreid. Het was geen wondermiddel maar we mogen zeggen dat het "de kou uit de kamers hield". Dit buizensysteem werd natuurlijk door de kinderen gebruikt voor het aanleggen van kabels, een soort stevige kabelgoot dus.

Bij de verhuizing naar Drunen hadden mijn ouders de wens dat er een open haard zou komen. Alle boekjes van leveranciers werden besteld maar een haard naar de zin van mijn vader vonden ze niet. Maar er werd een leverancier gevonden die bereid was om een open haard aan te leggen naar het idee en (natuurlijk al uitgewerkte) model van mijn vader.

De open haard werd kennelijk zo mooi gevonden dat hij werd opgenomen in het programma van de 'Open Haarden Bouwer'. Ook kwam de haard als voorbeeld in een boek over open haarden. Daarvoor zou een foto worden gemaakt, met een fotomodel én een kind.

Ook al was ik al 13 jaar, toch bekroop mij iets van jaloezie. Daar had ík toch ook kunnen poseren met mijn moeder?

"Onze" open haard

Ramen dicht, Sigaren aan

Door: Jeroen Geerts
Plots moest ik weer denken aan de autoritjes uit mijn jeugd toen de mannen aan een tafeltje even verderop in het restaurant sigaren opstaken. Het restaurant was al warm en benauwd. De mannen hadden keurig gevraagd of wij bezwaar hadden tegen roken en dat hadden wij niet. We wisten toen nog niet dat er sigaren zouden worden opgestoken.

Foto: Jean Scheijen

De associatie met de autoritjes van vroeger kwam vanzelf. Roken was toen nog normaal en geen probleem. (Ook in de wachtkamer van de dokter stond een asbak en in het kinderprogramma 'De Fabeltjeskrant' rookte Momfer de Mol ook een sigaartje.) Mijn moeder rookte eerst sigaretten en later van die kleine cigarillo's. Mijn vader rookte thuis sigaren en op zijn werk pijp. Dat was strikt gescheiden, de keren dat ik hem thuis pijp heb zien roken waren op één hand te tellen. Toen hij stopte met werken stopte hij ook met pijp roken, alsof het een onlosmakelijk met het ander was verbonden.

De doosjes en vooral blikjes van sigaren waren een ware basis voor hobbyprojecten. Je kon er allerlei elektronica in bouwen en ook waren de doosjes handig voor het bewaren van schroefjes, moertjes en andere kleine dingetjes. Achter op de kartonnen doosjes hield je natuurlijk de stand van spelletjes bij of deed je een offerte aan een nieuwe klant.

Besef dat roken slecht voor je gezondheid was bestond natuurlijk wel, getuige de belofte van mijn ouders aan de kinderen dat als je niet rookte tot je achttiende jaar je óf een brommer óf een rijbewijs kreeg. Uiteindelijk hebben alle kinderen, behalve mijn oudste broer, wel eens min of meer gerookt en ik weet nog dat ik bij een sinterklaasviering mijn broer een pakje sigaretten cadeau deed. Heel normaal toen, nu moet je er niet meer aan denken dat je dat cadeau geeft. Ja, misschien namaak sigaretten als surprise bij een gestopte roker.

Maar vanwaar nou die associatie met dat roken van sigaren in het restaurant? Het was daar benauwd en bedompt. De rook bleef hangen.......net als vroeger. Mijn vader had namelijk de nare gewoonte om tijdens autoritten sigaren te roken. De raampjes van de auto mochten niet open want dan had hij tocht in zijn nek. Kun je je voorstellen hoe dat voelt? We zijn dan ook snel uit het restaurant weggevlucht.