Moord op het Dolfijnplein


Moord op het Dolfijnplein
Een kort detectiveverhaal van Jeroen Geerts



Klik hier voor de Engelse versie






Waar een beetje te veel te drinken toe kan leiden…. Nou, bijvoorbeeld tot de belofte om dit korte detective verhaal te schrijven voor mijn vrienden bij G-Plaza, aan het Dolfijnplein in het centrum van Kos-stad.

Met speciale dank aan mijn goede vriend Ros Davis (en haar echtgenoot Phil) voor de inspiratie en het corrigeren van mijn Engels. Natuurlijk ook veel dank aan mijn lief Marja, die weer veel geduld moest opbrengen, omdat ik tijdens de vakantie een verhaaltje aan het schrijven was.


Yammas!


Jeroen Geerts
Copyright 2016



Ze wist niet dat ze dit volume in zich had. Nu wist ze wat mensen verstaan ​​onder: 'de longen uit je lijf schreeuwen'. Ze probeerde het keukenkastje open te maken, maar die klemde. Na veel duwen en trekken ging de deur uiteindelijk open met een hoop gekraak. Toen viel er een been uit de kast. In eerste instantie dacht Maria dat één van haar personeelsleden weer een grap met haar aan het uithalen was, maar toen ze aan het been trok, viel er een heel lichaam uit de kast. Toen begon ze te gillen. Vreemd genoeg, terwijl ze gilde, bedacht ze dat de kast toch echt te klein was om een lichaam in te verbergen, alsof je over dat soort dingen nadenkt op zo'n moment.  Haar man, Stavros, kwam de keuken binnenrennen. Eerste legde hij zijn armen om haar heen en wilde vragen wat er aan de hand was, maar halverwege dit gebaar ontdekte hij het lichaam en viel hij stil. Het hoofd zat nog in de kast. Maria deed voorzichtig de deur een beetje verder open en begon weer te gillen. Open, glazige ogen staarde haar. Het was Andreas, de man die al 5 jaar in haar restaurant werkte.

"Waarom zijn ze aan het gillen?" vraagt Phil. Hij zit tegenover zijn vrouw Ros op het terras van het restaurant. Ros kijkt naar de keukendeur maar kan niets vreemds ontdekken. Net als ze op het punt staat om zich tot haar man te keren, komt de eigenares van het restaurant de keuken uit. Maria roept huilend 'Andreas ..... Andreas'. Phil trekt een wenkbrauw op. Ook Maria's echtgenoot, Stavros, komt uit de keuken met zijn mobieltje aan zijn oor en een boze uitdrukking op zijn gezicht.
"Ze hebben Andreas vermoord!" roept Maria. "Oh jé", zegt Ros tegen haar man. "Ik denk dat ze je hulp nodig hebben."
Ze neemt een slokje van haar munt met citroen thee. Phil zucht. Hij is een gepensioneerd rechercheur en wil niet in actie komen, zeker niet op vakantie in Griekenland. Hij is kunstenaar nu. Schilder. Hij heeft genoeg van lichamen van dode mensen. Het enige wat hij wil is levende lichamen schilderen en kijken of hij de afdrukken daarvan kan verkopen.
"Kom op Phil, ik zie dat je geïnteresseerd ben", zegt Ros. "Laten we tenminste kijken wat er gebeurt."

Phil heeft zijn bier bijna op als een politie-auto het Dolfijnplein bij de haven van Kos-stad op rijdt. Je hoorde hem al een eeuwigheid aankomen - het geluid van de sirenes leek overal vandaan te komen. Maar het was slechts één auto. Phil valt bijna van zijn stoel van het lachen als twee politieagenten met getrokken wapens het terras op komen rennen. Typisch het soort gedrag dat je kunt verwachten op een plek waar dit soort dingen bijna nooit gebeuren.

De serveerster van het restaurant, Maria's dochter Barbara, zit aan de bar te huilen. Andreas was rotzak, maar hij verdiende het niet om zo te sterven. Haar moeder had haar verboden om in de keuken te kijken, maar ze had het toch gedaan. Ze was helemaal in shock toen ze Andreas' lichaam zag, half uit uit de kast hangend. Ze had nooit verwacht dat de keukenkast groot genoeg zou zijn om een lichaam in te verbergen. De twee politieagenten komen aan haar vragen waar het lijk is. Ze wijst naar de keuken en de twee proberen om daar samen naar binnen te gaan, maar de deur is niet breed genoeg voor allebei. 'Griekse politiemannen zijn clowns', denkt Barbara als ze beide mannen ziet worstelen.

"Mmmm", mompelt Ros op een manier die alleen Engelse vrouwen kunnen.
Een 'mmmm' dat dingen duidelijker zegt dan duizend woorden.
"Nee, Ros, ik ben niet van plan om mijn diensten aan te bieden. Genoeg is genoeg en 30 jaar in dienst moet genoeg zijn", zegt Phil. Ros kijkt hem aan met haar sprankelende ogen en Phil weet dat hij dit gaat verliezen.

Stavros heeft zijn arm om de schouders van Maria en probeert haar te troosten. Maria's eyeliner maakt lange zwarte lijnen op haar gezicht. Jeroen en Marja komen binnen. Ze hebben een appartementencomplex naast het G-Plaza restaurant en zijn bevriend met Maria en Stavros.

"What the hell ....." begint Jeroen.
Hij staat bekend om zijn botte taalgebruik. Iedereen vergeeft het hem echter, want hij is Nederlands. Zijn vrouw Marja, probeert Maria in het Grieks gerust te stellen.

Een van de agenten komt de keuken uit en gaat voor Maria staan.
"Wie is het slachtoffer?"  
Het klinkt meer als een bevel dan een vraag, zeker als je geen Grieks verstaat. De andere agent komt ook uit de keuken en voegt zich bij zijn partner.

"Oh mijn god", zegt Phil. "Ze hebben de plaats delict al verpest."
Hij wijst op de bloedvlekken in de vorm van voetafdrukken op de vloer, die zijn achtergelaten door de laatste politieagent die uit de keuken kwam.
"Nu komt er vast een spelletje Cluedo op tafel om erachter te komen wie het gedaan heeft, met het mes in de keuken."
Ros lacht op haar eigen bescheiden manier. Er komt nog een politie-auto aan bij G-Plaza. Deze politieagent stapt uit de auto, rekt zich uit en trekt zijn broek op, over een buik die duidelijk te dik is. Hij stapt het terras op.
"Ah, nu gaat het feest zeker beginnen." Ros knikt naar de nieuwkomer.
"Niemand verlaat het restaurant", roept de dikke politieman in het Grieks en Engels. "Deze man heeft tenminste een paar afleveringen van een detective serie gezien", zegt Phil die de politieman in gedachten al meteen Fatty heeft gedoopt.

De twee agenten salueren voor Fatty, die dus waarschijnlijk baas is. Een orthodoxe priester loopt langs met zijn jonge vrouw en twee kinderen. Zij draagt een spijkerbroek en een rood zomers shirt. Hij draagt traditionele kleding. De priester kijkt naar alle commotie binnen en zegt tegen zijn vrouw dat ze door moet lopen, terwijl hij naar binnen gaat. Hij heeft zijn telefoon in zijn hand en een sigaret in zijn mond. Op sommige plaatsen is zijn lange baard grijs, net als zijn kleren. Hij morst as van zijn sigaret. De priester is kennelijk een vriend van de familie want hij loopt regelrecht naar Maria en Stavros.
"En niemand komt erin!" brult Fatty. Hij kijkt boos naar de menigte die zich buiten aan het verzamelen is.

"En daar komt Katerina", zegt Ros, wijzend op een vrouw die het terras op komt lopen. Katerina is de zwembadbeheerder van het hotel waar Phil en Ros die zomer logeerden. Katerina negeert Fatty en gaat naar Maria. Daarna komt ze naar Phil en Ros.
"Gaat het? Dit zal een tijdje duren. In dit soort situaties moet iemand van het vasteland komen. Een 'echte' detective", zegt Katerina met een cynische blik op haar gezicht, terwijl ze knikt naar Fatty die achter haar staat, met zijn rug naar haar toe.
"Arme Andreas, gedood met een mes", zegt Ros.
Fatty draait zich snel om en roept naar Ros: "Hoe weet je dat hij is vermoord met een mes?" Hij kijkt boos.
"Ach", zegt Phil. "Het was een moeilijke deductie, maar maar we hebben het uiteindelijk ontrafelt."
Hij wijst naar de bar waar de twee agenten een bebloed mes in een plastic zak bestuderen. Fatty draait zich om. Stoom komt uit zijn oren als hij in de richting van zijn medewerkers loopt.
"Misschien kan ik de wachttijd wat bekorten", zegt Katerina en ze loopt naar de groep aan de bar.
Ze spreekt met Fatty en ze knikt met haar hoofd een paar keer naar Phil en Ros. Fatty lijkt geïnteresseerd.
"Oh nee", zei Phil.

Fatty en Katerina komen naar hun tafel. "Misschien kunt u ons helpen", zegt Fatty.
Hij kijkt naar Ros.
"Ik begrijp dat u een gepensioneerde patholoog bent?"
Phil heeft een grote glimlach op zijn gezicht. "Uh, ja dat ben ik", stottert Ros.
Fatty gaat verder: "We moeten wachten tot de federale politie van het vasteland hier is en we zijn niet zo dol op ze. En jullie moeten ook  wachten tot ze worden ingevlogen. Als we nu een snelle start kunnen maken, zodat ze weer net zo snel weg zijn als dat ze komen…..." Fatty glimlacht. In zijn mond staan voorin nog slechts twee tanden.
"Misschien moet u mijn man ook meevragen. Hij was een politierechercheur bij de afdeling moordzaken." Ros staat op en Fatty nodigt ook Phil uit om mee te gaan.
"Dat ging opvallend gemakkelijk. Geen achtergrondcheck, geen vragen naar referenties. Ik zou hier zomaar een hersenchirurg kunnen worden", fluistert Phil tegen Ros.

In de keuken is het koel. Ze bekijken de situatie. Ros zoekt om zich heen, vindt keukenhandschoenen en trekt er een paar aan. Ze geeft ook een setje aan Phil. Ros raakt het lichaam aan, kijkt naar de ogen en voelt om te zien of lijkverstijving al is ingetreden. Ze zucht, kijkt opnieuw om zich heen, pakt tot slot een vleesthermometer en steekt deze in het lichaam. Fatty trekt een beetje wit weg in het gezicht bij het zien van de werkzaamheden van Ros. Het duurt een tijdje voor Ros knikt en de thermometer eruit haalt.
"Nou", zegt Ros. "Een messteek in de rug met een groot mes recht in het hart, waarschijnlijk van iemand die groter is dan hij. Hij is nu ongeveer 3 uur dood, als ik de temperatuur van zijn lever vergelijk met de temperatuur van de keuken. Meer kan ik op dit moment niet doen zonder hem open te snijden."
Ze draait zich om naar Phil. "Jouw beurt."

"Denk je niet dat het een erg kleine kast is om een lichaam in te verbergen?" mompelt Phil tegen niemand in het bijzonder.
Met zijn vingertop probeert hij voorzichtig de deur te openen, om zo te vermijden dat hij sporen van vingerafdrukken beschadigt. De deur zit vast.
"Ach, wat maakt het nog uit", zegt hij, als hij zich bedenkt hoeveel bewijsmateriaal al door zijn Griekse collega's is vernield.
Hij trekt de krakende deur met zijn volle hand open.
"Ah. Dat verklaart een hoop."
De achterkant van de kast is een losse plaat en ligt op de grond in een kamer achter de kast. Andreas' arm ligt gestrekt in de verborgen kamer, alsof hij wijst naar iets in de kamer. 'Kom op, je bent niet beland in een Dan Brown boek. Het is niet normaal dat mensen een bericht achterlaten wanneer ze sterven. Zeker niet als ze in de rug worden gestoken', denkt Phil. Voorzichtig stapt hij over het lichaam in de ruimte achter de kast. Veel stof, maar ook plaatsen zonder stof. Er moet kratten op de vloer hebben gestaan als je kijkt naar de patronen in het stof. Het is daar plakkerig. Het blijft aan zijn vinger zitten. Phil zucht. 'Alles in de naam van het onderzoek,' denkt hij en steekt zijn vinger in zijn mond om het kleverige spul te proeven. Coke. Niet cocaïne maar Coke als in Coca Cola. En er was ook een bepaalde geur in de kamer Phil kent het ergens van, maar hij kan het niet plaatsen.
"Mmmm", mompelt hij als hij uit de kast komt en de keuken doorzoekt.
Veel messen op een tafel aan de zijkant van de kast. Het tafereel lijkt makkelijk in te schatten, maar verdachten, motieven en ontdekken wie het heeft gedaan zal lastig worden, denkt hij.

Alle betrokkenen zitten aan de bar als ze uit de keuken komen. Katerina en de priester zijn er ook.
"Waar was u vanmorgen?" vraagt Phil aan de priester.
"Thuis met mijn vrouw en kinderen", zegt de priester.
Hij kan niet geloven dat die vreemde Engelsman hem verdenkt, een priester in godsnaam. Phil knikt.
"Kunt u dan bij de andere gasten gaan zitten?"
De priester wordt rood in het gezicht. De brutaliteit van die verwaande Engelsman! Hoe durft hij hem, de priester van de stad, rond te commanderen. Phil lacht hem vriendelijk toe. Snuivend van woede staat de priester op en gaat aan een vrije tafel zitten.


"Op welk moment heb jullie Andreas voor de laatste keer gezien?" vraagt Phil.
Barbara begint weer te huilen, Maria doet haar arm om haar dochter. Vervolgens barst een kakofonie in de Griekse taal los. "Alsjeblieft, in het Engels!" schreeuwt Phil. "Katerina, kun jij vertalen wat ze hebben gezegd?"
"Ik denk dat ze er allemaal over eens dat ze Andreas vanmorgen om 10 uur voor het laatst zagen, toen hij het restaurant verliet. Hij ging de groenten halen op de markt."
'Dat zou goed kunnen want het is nu bijna 2 uur in de middag', denkt Phil.Hij loopt heen en weer voor Barbara, Maria, Stavros en Katerina.
"Had Andreas ruzie met iemand?"
Stavros schudt zijn hoofd, de anderen kijken naar Stavros. Phil draait zich om en gaat voor Stavros staan.
"Nou?" Phil trekt een wenkbrauw op. Stavros kijkt naar de grond.
"We konden niet echt met elkaar opschieten. Hij plaagde me altijd met mijn dikke buik." Stavros klopt een paar keer op zijn buik, die inderdaad uitzonderlijk groot is in vergelijking met de rest van zijn lichaam.
"Maar kom op, dat is geen reden om iemand te vermoorden."
"Je heb hem een keer in het gezicht geslagen", snuift Barbara.
"Jij ook", antwoordt Stavros.
Phil wendt zich tot Barbara.
"Mmm?" Barbara krijgt  een blos op haar gezicht.
"Hij probeerde me te zoenen. Maar ik heb een vriend en Andreas is .... was slechts een vriend voor mij. Het was onze enige ruzie. Hij heeft een grotere hekel aan mijn moeder", stottert Barbara.
Phil wendt zich tot Maria.
"Grotere hekel ....?"
Maria zucht.
"We hebben hem moeten ontslaan per einde van deze maand, omdat er niet genoeg gasten zijn. Als dat een reden is dan zou ík dood in de kast liggen, niet hij."
Maria heeft tranen in haar ogen. Phil knikt en loopt terug naar Stavros.
"Waarom heb jij hem vermoord?"

Iedereen valt stil en kijkt naar Stavros. Zijn mond hangt open.
"Ik .... ik ..... niet ...nee..."
"Ja hoor, jij hebt het gedaan", zegt Phil.
"Wat drink je?"
Stavros wijst naar zijn Cola Light.
"Nee, dat drink je niet." Phil glimlacht.
"Kom op papa, je wilt het liefst reguliere cola te drinken. Maar mam geeft je dat niet meer omdat je te dik wordt", zegt Barbara.
"Maar het werkt niet echt, denk ik", zegt Phil terwijl hij naar de buik van Stavros kijkt.
"Rook je?"
"Nee ....", zegt Stavros, terwijl zijn gezicht rood wordt.
"Ja hoor, dat doe je wel." Phil glimlacht.
"Ik ruik duidelijk Duitse pijptabak."
"Je rookt toch niet meer Stavros!" roept Maria met een boos gezicht.
"Ja hoor, dat doet hij wel", zegt Phil.
"Hij rookt pijp met Duitse pijptabak en drinkt reguliere cola in de geheime kamer achter de kast in de keuken."
Stavros' mond gaat open en dicht zonder dat er geluid uit komt.  
"Andreas zag je de geheime kamer in gaan…..heeft hij geprobeerd om je te chanteren om zijn baan terug te krijgen en kreeg je toen een handgemeen?"
Stavros kan alleen maar zijn hoofd schudden, langzaam.
"Toen je de kans kreeg heb je hem van achteren neergestoken en in de kast verstopt nadat je de cola en de Duitse pijptabak had verwijderd."
"Nee, nee, nee .....",  stottert Stavros.
"Ja, ja, ja", zegt Phil.
"Je hebt kleine bloedspetters bovenop je schoen, die kunnen daar alleen maar komen doordat ze er van boven op zijn gevallen....dus...."
Stavros laat zijn schouders hangen.
"Hij zat me constant te pesten met mijn buik. Toen vond hij mijn geheime kamer en dreigde om het aan Maria te vertellen. Er knapte iets van binnen."
Maria, Barbara en Katerina zijn in shock als Fatty Stavros' arm pakt en hem naar de politieauto begeleid.

"Duitse pijptabak ...... echt?" vraagt Ros aan Phil.
"Ja echt!" Phil glimlacht.
"Heb ik je ooit verteld over de tijd dat mijn vader heel veel pijptabak van Duitsland naar Engeland heeft gesmokkeld?"
"Wel duizend keer Phil, wel duizend keer ....." zucht Ros.

FIN



Eerder verschenen van deze auteur:


Los op Kos (2014)
De neef Quint en nichtjes Keyshainy en Loyce komen aan op Kos om hun vakantie door te brengen bij hun opa en oma die daar een appartementencomplex runnen.
Er zijn appartementen verhuurd aan een stel rare mensen die erg wantrouwend zijn. Dat ontlokt de nieuwsgierigheid van de Keygang.  
Als een visser wordt mishandeld, zijn boot wordt afgetroggeld en Loyce wordt ontvoerd gaat het stel, met hulp van Griekse vissers, een Amerikaan, opa en een nachtwaker ‘Los op Kos’ om alles weer in de juiste banen te leiden.


Verloren Doekoe op Corfu (2015)
Keyshainy, Quint en Loyce komen samen met opa en oma naar Corfu omdat de vriend, Nikolos, van hun appartementsmanager Irene is verdwenen.
Na veel omzwervingen over het eiland ontdekken de drie dat Nikolos het slachtoffer is van een persoonsverwisseling.
Alles wordt op alles gezet om te achterhalen waar Mike is. Met hulp van de Griekse bareigenaar Michalis en de karikatuur-tekenaar Henri komen ze op het juiste spoor, waarna een klopjacht volgt.


Kijk voor meer informatie op www.keygang.nl

Murder at the Dolfin-Square



Murder at the Dolfin-square
A short detective story by Jeroen Geerts




What a little bit to much to drink can lead to….. Well to this short detective story for my friends at G-Plaza in the centre of Kos-town.


With special thanks to my good friend Ros Davis (and her husband Phil) for inspiration and correcting my English language.


Yammas!


Jeroen Geerts
Copyright 2016


She never knew she had that kind of volume in her. Now she knew what people meant by 'screaming your lungs out'. She tried to open the cupboard but it got stuck. After a lot of pushing and pulling the door fell open with a bit of a crack. Then a leg fell out of the cupboard. At first Maria thought one of her staff was pulling her leg again, but when she pulled at the leg a whole body fell out. That was when she began screaming. Strangely enough, while screaming, she thought that the cupboard was really too small to hide a body, as if you normally think about that kind of thing at that kind of moment. Her husband, Stavros, came running into the kitchen. First he put his arms around her and wanted to ask what was the matter, but halfway through that sentence he discovered the body and his voice got stuck. The head was still in the cupboard. Maria carefully opened the door a little further and began to scream again. Open, glassy eyes stared at her, she recognised Andreas, the guy that had worked for her restaurant for 5 years now.


"Why are they screaming?" Phil asked. He was sitting opposite his wife Ros on the terrace of the restaurant. Ros looked at the kitchen entrance but couldn't see anything strange. Just when she was about to turn back to her husband, the owner of the restaurant, Maria, ran out crying 'Andreas.....Andreas'. Phil lifted an eyebrow as Maria's husband, Stavros, also came out of the kitchen with his mobile phone at his ear and an angry expression on his face. "They killed Andreas!" Maria cried out. "Oh my”, Ros said turning to her husband. "I guess you really could help." She took a sip of her mint and lemon tea. Phil sighed. He was a retired detective sergeant and didn't want to come into action, certainly not on his holiday in Greece.  He was a painter now. He was fed up with bodies of dead people. The only thing he wanted was to paint living bodies and see if he could sell the prints. "Come on Phil, I can see you are interested. At least let's see what's going to happen."


Phil had almost finished his pint when a police car drove on to the dolfin square at  Kos-town's harbour. You heard it coming for ages - the sound of the sirens seeming to come from everywhere. But it was only one car. Phil almost rolled over the floor, laughing when two policemen ran in with their guns in their hands. Typically the kind of behaviour you could expect at a place where nothing of this kind happened.


The waitress of the restaurant, Maria's daughter Barbara, sat at the counter crying. Andreas was a pain in the ass, but he didn't deserve to die like this. Her mother had forbidden her to take a look in the kitchen but she did it anyway. She was totally in shock when she saw Andreas' body lying there half out off the cupboard. She never expected that the cupboard was big enough to put a body in. Two policemen came to her, asking where the body was. She pointed at the kitchen and the two tried to get in there together, but the doorpost wasn't wide enough for both of them. 'Greek police are clowns,'  Barbara thought when she saw both men struggling.


"Mmmm", Ros mumbled in a way only English women can do. An 'mmmm' that says things more clearly then a thousand words. "No, Ros, I'm not going to offer my services. Enough is enough, and 30 years in service must be enough", Phil said. Ros looked at him with her sparkling eyes and Phil knew he was going to lose this argument.  


Stavros had his arm round Maria's shoulders trying to comfort her. Maria's eyeliner made long black lines on her face. Jeroen and Marja came in. They ran apartments next door to the G-Plaza restaurant and were friends with Maria and Stavros. "What the hell....." Jeroen started. He was known for his blunt and strong language. He was Dutch, so everybody forgave him. His wife was trying to talk in Greek to Maria. Maybe she could help?


One of the policemen came out of the kitchen and stood in front of Maria. "Who is the victim?" It sounded more like an order than a question, when you couldn't understand Greek. The other policeman  also came out of the kitchen and joined his partner.
"Oh my god", Phil said. "They already ruined the crime scene". He pointed out the bloodstains in the form of footprints on the floor, that were left by the last policemen that came out of the kitchen. "Next they will pull out a game of Cluedo to find out who did it, with the knife in the kitchen." Ros laughed in her own modest way. Another police car arrived at G-Plaza. A policeman came out, stood tall, pulled up his trousers over a belly that was too fat, and stepped on the terrace. "Ah, now the party is starting for sure", Ros nodded her head to the newcomer. "Nobody leaves the restaurant", the fat policeman cried in Greek as well as in English. "At least this man saw a few detective series", Phil said.


The two policemen saluted the fatty, who was probably the commissioner. An orthodox priest was walking by with his young wife and two kids. She was wearing jeans and a red summer shirt. He was wearing traditional clothing. The priest looked at all the commotion inside and told his wife to walk on, while he went in. He had his phone in his hand and a cigarette in his mouth. In some places his long beard was grey, just like his clothes. He spilled ashes from his cigarette. It seemed the priest was a friend of the family as he walked straight up to Maria and Stavros. "And nobody is coming in" Fatty cried. He looked a bit mad at the crowd that was gathering outside looking in.


"And there comes Katerina", Ros said, pointing to the woman coming in. Katerina was the pool keeper at the hotel where Phil and Ros were staying that summer. Katerina ignored Fatty and went to Maria. Then she came to Phil and Ros. "Are you alright?" she asked. "This will take a while. In situations like this somebody has to come from the mainland. A 'real' detective." Katerina said it with a mean look on her face, pointing at the back of Fatty, standing behind her. "Poor Andreas, killed by a knife", Ros said. Fatty turned quickly and almost cried at her "How do you know he was killed with a knife?" He looked angry. "Ah" Phil said. "It was a difficult deduction but we figured it out." He pointed out the bar where the two policemen held a bloody knife in a plastic bag. Fatty turned around. Steam was coming from his ears as he walked towards his staff. "Maybe I can cut some time waiting here", Katerina said and she walked to the group at the bar. She talked to Fatty and nodded her head several times to Phil and Ros. Fatty looked interested. "Oh no", Phil said.


Fatty and Katerina came to their table. "Maybe you could help us", Fatty said. He looked at Ros. "I understand that you are a retired pathologist?" Phil had a big smile on his face. "Uh, yes I am", Ros stuttered. "We have to wait for the federal police from the mainland and we don't like them. And you have to wait till they are flown in. We could make a quick start, so they will be gone as fast as they get here." Fatty smiled. In his mouth only two teeth in the front of his mouth were standing straight. "Maybe you should ask my husband too. He was a detective sergeant with the murder squad." Ros stood up and Fatty also invited Phil to come along. "That went remarkably easily. No assessment, no need for credentials. I could be a brainsurgion in this place", Phil whispered to Ros.


In the kitchen it was cool. They looked at the scene. Ros looked around, found some kitchen gloves and put them on, also handing out a pair to Phil. Ros touched the body, looked at the eyes and felt to see if rigor mortis had already taken place. She sighed, looked around, picked up a meat thermometer and stuck it in the body. Fatty turned a little white in the face, watching the scene. It took a while for Ros to nod and pull out the thermometer. "Well", Ros started "One stab in the back with a big knife straight to the heart, probably from someone bigger than him. He's been dead for about 3 hours, if I check the temperature of his liver in comparison with the temperature of the kitchen. More I can't do at this moment without cutting him open." She turned to Phil. "Your turn."


"Don't you think it's an awfully small cupboard to put a body in?" Phil mumbled to nobody in particular. With his fingertip he tried to open the door, carefully avoiding destroying fingerprints. The door was stuck. "Ah, what the heck", he said, thinking about all the evidence that had been destroyed already by his Greek colleagues, and he pulled the door open with his full hand. "That clears up a lot." The back of the cupboard was broken and lay on the ground in a room behind the cupboard. Andreas's arm was stretched out in the hidden room just as if he was pointing to something in the room. 'Come on, you're not acting in a Dan Brown book. It's not normal for people to give a message when they are dying. Especially not when they are stabbed in the back.' Carefully he stepped over the body into the room behind the cupboard. A lot of dust, but also places without dust. There must have been crates on the floor, if you look at the markings. It was sticky there. It stayed on his finger. Phil sighed. 'All in the name of the investigation,' he thought and stuck his finger to his mouth to taste the sticky stuff. Coke. Not cocaine but Coke as in Coca Cola. And there was also a particular smell in the room Phil recognised from somewhere, but he couldn't place it. "Mmmm", he mumbled as he came out of the cupboard and surged his way through the kitchen. A lot of knives lay on a table at the side of the cupboard. The scene looked easy to assess, but suspects, motives and 'whodunnit' would be a burden, he thought.


All the staff were sitting at the bar as Phil came out of the kitchen. Katerina and the priest were also there. "Where were you this morning?" he asked the priest. "At home with my wife and kids", the priest said. He couldn't believe that strange Englishman suspected him, a priest for God's sake. Phil nodded his head. "Could you please sit down with the other guests then." The priest turned red in the face. The brutality of that cocky Englishman! How dare he command him, the priest of the town. Phil gave him a friendly smile. Breathing heavily through his nostrils the priest stood up and sat down at a free table.


"At what time did you all see Andreas for the last time?" Phil asked. Barbara starts crying again, Maria lasts her arm around her daughter. There was an enormous wail of Greek sound. "Please, do speak English!" Phil screamed. Katerina, could you please translate what they are talking about?" "I think they all agree they last saw Andreas this morning at 10, leaving the restaurant. He was going to pick up the vegetables at the market." This could be right as it was nearly 2 o'clock in the afternoon now, Phil thought. He walked by Barbara, Maria, Stavros and Katerina. "Did Andreas have a quarrel with somebody?" Stavros shook his head. The others looked at Stavros. Phil turned and stood close to Stavros. "Well?" Phil lifted an eyebrow. Stavros looked at the ground. "We didn't get along that well. He always teased me with my big belly." Stavros knocked a few times on his belly that was exceptional big in comparison to the rest of his body. "But come on, that's no reason to kill someone." "You slapped him in the face once", Barbara sniffed. "You did too", Stavros replied. Phil turned to Barbara. "Mmm?" Barbara got a blush on her face. "He tried to kiss me. But I have a friend and Andreas is.... was only a friend to me. It was our only quarrel. He dislikes my mother more", Barbara stumbled. Phil turned to Maria. "Dislikes....?" Maria sighed "We have to let him go at the end of the month, because there are not enough guests. If that's a reason I would be dead in the cupboard, not him." Maria had tears in her eyes. Phil nodded his head and walked back to Stavros. "Why did you kill him?"


Everybody was quiet and looking at Stavros. His mouth was open.  "I....I..... didn't......" "Yes you did", Phil said. "What do you drink?" Stavros pointed at his diet Coke. "No, you don't" Phil smiled. "Come on Dad, you would like to drink regular Coke. But Mom doesn't want you to any more. Because you're getting too fat", Barbara said. "But it doesn't really work I guess" Phil said looking at Stavros's belly. "Do you smoke?" "No...." Stavros said while his face turned red. "Oh yes you do" Phil smiled. "I distinctly smell German pipe tabacco." "You don't smoke anymore Stavros!" Maria said with an angry face. "Oh, yes he does" Phil said. "He's smoking a pipe with German pipe tabacco and drinking regular Coke in the secret room behind the cupboard in the kitchen." Stavros' mouth was opening and closing without any sound coming out. "Andreas saw you entering the secret place, did he tried to blackmail you in getting his job back and did you get into a fight?" Stavros could only shake his head, slowly. "When you got the chance you stabbed him from behind and put him in the cupboard after you removed the regular coke and the German pipe tobacco. "No, no, no....." Stavros stumbled. "Yes, yes, yes." Phil said. "You also have little bloodstains at the top of your shoe, that only could get there by falling from above....so...." Stavros drooped his shoulders. "He constantly teased me about my tummy. Then, when he found my secret room and threatened to tell Maria, something snapped." Maria, Barbara and Katerina were in shock as Fatty took Stavros' arm and led him to the police car.


"German pipe tabacco......really?" Ros said to Phil. "Yes really!" Phil smiled. "Did I ever tell you about the time my father smuggled all whole lot of pipe tabacco from Germany to England?" "A thousand times Phil, a thousand times....." Ros sighed...


FIN



Je kunt me ook volgen op: