Moord op het Dolfijnplein

Moord op het Dolfijnplein

Een kort detectiveverhaal van Jeroen Geerts

Klik hier voor de Engelse versie

Waar een beetje te veel te drinken toe kan leiden…. Nou, bijvoorbeeld tot de belofte om dit korte detective verhaal te schrijven voor mijn vrienden bij G-Plaza, aan het Dolfijnplein in het centrum van Kos-stad.

Met speciale dank aan mijn goede vriend Ros Davis (en haar echtgenoot Phil) voor de inspiratie en het corrigeren van mijn Engels. Natuurlijk ook veel dank aan mijn lief Marja, die weer veel geduld moest opbrengen, omdat ik tijdens de vakantie een verhaaltje aan het schrijven was.


Yammas!


Jeroen Geerts
Copyright 2016

Ze wist niet dat ze dit volume in zich had. Nu wist ze wat mensen verstaan ​​onder: 'de longen uit je lijf schreeuwen'. Ze probeerde het keukenkastje open te maken, maar die klemde. Na veel duwen en trekken ging de deur uiteindelijk open met een hoop gekraak. Toen viel er een been uit de kast. In eerste instantie dacht Maria dat één van haar personeelsleden weer een grap met haar aan het uithalen was, maar toen ze aan het been trok, viel er een heel lichaam uit de kast. Toen begon ze te gillen. Vreemd genoeg, terwijl ze gilde, bedacht ze dat de kast toch echt te klein was om een lichaam in te verbergen, alsof je over dat soort dingen nadenkt op zo'n moment.  Haar man, Stavros, kwam de keuken binnenrennen. Eerste legde hij zijn armen om haar heen en wilde vragen wat er aan de hand was, maar halverwege dit gebaar ontdekte hij het lichaam en viel hij stil. Het hoofd zat nog in de kast. Maria deed voorzichtig de deur een beetje verder open en begon weer te gillen. Open, glazige ogen staarde haar. Het was Andreas, de man die al 5 jaar in haar restaurant werkte.

"Waarom zijn ze aan het gillen?" vraagt Phil. Hij zit tegenover zijn vrouw Ros op het terras van het restaurant. Ros kijkt naar de keukendeur maar kan niets vreemds ontdekken. Net als ze op het punt staat om zich tot haar man te keren, komt de eigenares van het restaurant de keuken uit. Maria roept huilend 'Andreas ..... Andreas'. Phil trekt een wenkbrauw op. Ook Maria's echtgenoot, Stavros, komt uit de keuken met zijn mobieltje aan zijn oor en een boze uitdrukking op zijn gezicht.

"Ze hebben Andreas vermoord!" roept Maria. "Oh jé", zegt Ros tegen haar man. "Ik denk dat ze je hulp nodig hebben."

Ze neemt een slokje van haar munt met citroen thee. Phil zucht. Hij is een gepensioneerd rechercheur en wil niet in actie komen, zeker niet op vakantie in Griekenland. Hij is kunstenaar nu. Schilder. Hij heeft genoeg van lichamen van dode mensen. Het enige wat hij wil is levende lichamen schilderen en kijken of hij de afdrukken daarvan kan verkopen.

"Kom op Phil, ik zie dat je geïnteresseerd ben", zegt Ros. "Laten we tenminste kijken wat er gebeurt."

Phil heeft zijn bier bijna op als een politie-auto het Dolfijnplein bij de haven van Kos-stad op rijdt. Je hoorde hem al een eeuwigheid aankomen - het geluid van de sirenes leek overal vandaan te komen. Maar het was slechts één auto. Phil valt bijna van zijn stoel van het lachen als twee politieagenten met getrokken wapens het terras op komen rennen. Typisch het soort gedrag dat je kunt verwachten op een plek waar dit soort dingen bijna nooit gebeuren.

De serveerster van het restaurant, Maria's dochter Barbara, zit aan de bar te huilen. Andreas was rotzak, maar hij verdiende het niet om zo te sterven. Haar moeder had haar verboden om in de keuken te kijken, maar ze had het toch gedaan. Ze was helemaal in shock toen ze Andreas' lichaam zag, half uit uit de kast hangend. Ze had nooit verwacht dat de keukenkast groot genoeg zou zijn om een lichaam in te verbergen. De twee politieagenten komen aan haar vragen waar het lijk is. Ze wijst naar de keuken en de twee proberen om daar samen naar binnen te gaan, maar de deur is niet breed genoeg voor allebei. 'Griekse politiemannen zijn clowns', denkt Barbara als ze beide mannen ziet worstelen.

"Mmmm", mompelt Ros op een manier die alleen Engelse vrouwen kunnen.

Een 'mmmm' dat dingen duidelijker zegt dan duizend woorden.

"Nee, Ros, ik ben niet van plan om mijn diensten aan te bieden. Genoeg is genoeg en 30 jaar in dienst moet genoeg zijn", zegt Phil. Ros kijkt hem aan met haar sprankelende ogen en Phil weet dat hij dit gaat verliezen.

Stavros heeft zijn arm om de schouders van Maria en probeert haar te troosten. Maria's eyeliner maakt lange zwarte lijnen op haar gezicht. Jeroen en Marja komen binnen. Ze hebben een appartementencomplex naast het G-Plaza restaurant en zijn bevriend met Maria en Stavros.
"What the hell ....." begint Jeroen.
Hij staat bekend om zijn botte taalgebruik. Iedereen vergeeft het hem echter, want hij is Nederlands. Zijn vrouw Marja, probeert Maria in het Grieks gerust te stellen.

Een van de agenten komt de keuken uit en gaat voor Maria staan.

"Wie is het slachtoffer?"  

Het klinkt meer als een bevel dan een vraag, zeker als je geen Grieks verstaat. De andere agent komt ook uit de keuken en voegt zich bij zijn partner.

"Oh mijn god", zegt Phil. "Ze hebben de plaats delict al verpest."

Hij wijst op de bloedvlekken in de vorm van voetafdrukken op de vloer, die zijn achtergelaten door de laatste politieagent die uit de keuken kwam.

"Nu komt er vast een spelletje Cluedo op tafel om erachter te komen wie het gedaan heeft, met het mes in de keuken."

Ros lacht op haar eigen bescheiden manier. Er komt nog een politie-auto aan bij G-Plaza. Deze politieagent stapt uit de auto, rekt zich uit en trekt zijn broek op, over een buik die duidelijk te dik is. Hij stapt het terras op.

"Ah, nu gaat het feest zeker beginnen." Ros knikt naar de nieuwkomer.

"Niemand verlaat het restaurant", roept de dikke politieman in het Grieks en Engels. "Deze man heeft tenminste een paar afleveringen van een detective serie gezien", zegt Phil die de politieman in gedachten al meteen Fatty heeft gedoopt.

De twee agenten salueren voor Fatty, die dus waarschijnlijk baas is. Een orthodoxe priester loopt langs met zijn jonge vrouw en twee kinderen. Zij draagt een spijkerbroek en een rood zomers shirt. Hij draagt traditionele kleding. De priester kijkt naar alle commotie binnen en zegt tegen zijn vrouw dat ze door moet lopen, terwijl hij naar binnen gaat. Hij heeft zijn telefoon in zijn hand en een sigaret in zijn mond. Op sommige plaatsen is zijn lange baard grijs, net als zijn kleren. Hij morst as van zijn sigaret. De priester is kennelijk een vriend van de familie want hij loopt regelrecht naar Maria en Stavros.

"En niemand komt erin!" brult Fatty. Hij kijkt boos naar de menigte die zich buiten aan het verzamelen is.

"En daar komt Katerina", zegt Ros, wijzend op een vrouw die het terras op komt lopen. Katerina is de zwembadbeheerder van het hotel waar Phil en Ros die zomer logeerden. Katerina negeert Fatty en gaat naar Maria. Daarna komt ze naar Phil en Ros.

"Gaat het? Dit zal een tijdje duren. In dit soort situaties moet iemand van het vasteland komen. Een 'echte' detective", zegt Katerina met een cynische blik op haar gezicht, terwijl ze knikt naar Fatty die achter haar staat, met zijn rug naar haar toe.

"Arme Andreas, gedood met een mes", zegt Ros.

Fatty draait zich snel om en roept naar Ros: "Hoe weet je dat hij is vermoord met een mes?" Hij kijkt boos.

"Ach", zegt Phil. "Het was een moeilijke deductie, maar maar we hebben het uiteindelijk ontrafelt."

Hij wijst naar de bar waar de twee agenten een bebloed mes in een plastic zak bestuderen. Fatty draait zich om. Stoom komt uit zijn oren als hij in de richting van zijn medewerkers loopt.

"Misschien kan ik de wachttijd wat bekorten", zegt Katerina en ze loopt naar de groep aan de bar.

Ze spreekt met Fatty en ze knikt met haar hoofd een paar keer naar Phil en Ros. Fatty lijkt geïnteresseerd.

"Oh nee", zei Phil.

Fatty en Katerina komen naar hun tafel. "Misschien kunt u ons helpen", zegt Fatty.

Hij kijkt naar Ros.

"Ik begrijp dat u een gepensioneerde patholoog bent?"

Phil heeft een grote glimlach op zijn gezicht. "Uh, ja dat ben ik", stottert Ros.

Fatty gaat verder: "We moeten wachten tot de federale politie van het vasteland hier is en we zijn niet zo dol op ze. En jullie moeten ook  wachten tot ze worden ingevlogen. Als we nu een snelle start kunnen maken, zodat ze weer net zo snel weg zijn als dat ze komen…..." Fatty glimlacht. In zijn mond staan voorin nog slechts twee tanden.

"Misschien moet u mijn man ook meevragen. Hij was een politierechercheur bij de afdeling moordzaken." Ros staat op en Fatty nodigt ook Phil uit om mee te gaan.

"Dat ging opvallend gemakkelijk. Geen achtergrondcheck, geen vragen naar referenties. Ik zou hier zomaar een hersenchirurg kunnen worden", fluistert Phil tegen Ros.

In de keuken is het koel. Ze bekijken de situatie. Ros zoekt om zich heen, vindt keukenhandschoenen en trekt er een paar aan. Ze geeft ook een setje aan Phil. Ros raakt het lichaam aan, kijkt naar de ogen en voelt om te zien of lijkverstijving al is ingetreden. Ze zucht, kijkt opnieuw om zich heen, pakt tot slot een vleesthermometer en steekt deze in het lichaam. Fatty trekt een beetje wit weg in het gezicht bij het zien van de werkzaamheden van Ros. Het duurt een tijdje voor Ros knikt en de thermometer eruit haalt.

"Nou", zegt Ros. "Een messteek in de rug met een groot mes recht in het hart, waarschijnlijk van iemand die groter is dan hij. Hij is nu ongeveer 3 uur dood, als ik de temperatuur van zijn lever vergelijk met de temperatuur van de keuken. Meer kan ik op dit moment niet doen zonder hem open te snijden."

Ze draait zich om naar Phil. "Jouw beurt."

"Denk je niet dat het een erg kleine kast is om een lichaam in te verbergen?" mompelt Phil tegen niemand in het bijzonder.

Met zijn vingertop probeert hij voorzichtig de deur te openen, om zo te vermijden dat hij sporen van vingerafdrukken beschadigt. De deur zit vast.

"Ach, wat maakt het nog uit", zegt hij, als hij zich bedenkt hoeveel bewijsmateriaal al door zijn Griekse collega's is vernield.

Hij trekt de krakende deur met zijn volle hand open.

"Ah. Dat verklaart een hoop."

De achterkant van de kast is een losse plaat en ligt op de grond in een kamer achter de kast. Andreas' arm ligt gestrekt in de verborgen kamer, alsof hij wijst naar iets in de kamer. 'Kom op, je bent niet beland in een Dan Brown boek. Het is niet normaal dat mensen een bericht achterlaten wanneer ze sterven. Zeker niet als ze in de rug worden gestoken', denkt Phil. Voorzichtig stapt hij over het lichaam in de ruimte achter de kast. Veel stof, maar ook plaatsen zonder stof. Er moet kratten op de vloer hebben gestaan als je kijkt naar de patronen in het stof. Het is daar plakkerig. Het blijft aan zijn vinger zitten. Phil zucht. 'Alles in de naam van het onderzoek,' denkt hij en steekt zijn vinger in zijn mond om het kleverige spul te proeven. Coke. Niet cocaïne maar Coke als in Coca Cola. En er was ook een bepaalde geur in de kamer Phil kent het ergens van, maar hij kan het niet plaatsen.

"Mmmm", mompelt hij als hij uit de kast komt en de keuken doorzoekt.

Veel messen op een tafel aan de zijkant van de kast. Het tafereel lijkt makkelijk in te schatten, maar verdachten, motieven en ontdekken wie het heeft gedaan zal lastig worden, denkt hij.

Alle betrokkenen zitten aan de bar als ze uit de keuken komen. Katerina en de priester zijn er ook.

"Waar was u vanmorgen?" vraagt Phil aan de priester.

"Thuis met mijn vrouw en kinderen", zegt de priester.

Hij kan niet geloven dat die vreemde Engelsman hem verdenkt, een priester in godsnaam. Phil knikt.

"Kunt u dan bij de andere gasten gaan zitten?"

De priester wordt rood in het gezicht. De brutaliteit van die verwaande Engelsman! Hoe durft hij hem, de priester van de stad, rond te commanderen. Phil lacht hem vriendelijk toe. Snuivend van woede staat de priester op en gaat aan een vrije tafel zitten.

"Op welk moment heb jullie Andreas voor de laatste keer gezien?" vraagt Phil.

Barbara begint weer te huilen, Maria doet haar arm om haar dochter. Vervolgens barst een kakofonie in de Griekse taal los. "Alsjeblieft, in het Engels!" schreeuwt Phil. "Katerina, kun jij vertalen wat ze hebben gezegd?"

"Ik denk dat ze er allemaal over eens dat ze Andreas vanmorgen om 10 uur voor het laatst zagen, toen hij het restaurant verliet. Hij ging de groenten halen op de markt."

'Dat zou goed kunnen want het is nu bijna 2 uur in de middag', denkt Phil.Hij loopt heen en weer voor Barbara, Maria, Stavros en Katerina.

"Had Andreas ruzie met iemand?"

Stavros schudt zijn hoofd, de anderen kijken naar Stavros. Phil draait zich om en gaat voor Stavros staan.

"Nou?" Phil trekt een wenkbrauw op. Stavros kijkt naar de grond.

"We konden niet echt met elkaar opschieten. Hij plaagde me altijd met mijn dikke buik." Stavros klopt een paar keer op zijn buik, die inderdaad uitzonderlijk groot is in vergelijking met de rest van zijn lichaam.

"Maar kom op, dat is geen reden om iemand te vermoorden."

"Je heb hem een keer in het gezicht geslagen", snuift Barbara.

"Jij ook", antwoordt Stavros.

Phil wendt zich tot Barbara.

"Mmm?" Barbara krijgt  een blos op haar gezicht.

"Hij probeerde me te zoenen. Maar ik heb een vriend en Andreas is .... was slechts een vriend voor mij. Het was onze enige ruzie. Hij heeft een grotere hekel aan mijn moeder", stottert Barbara.

Phil wendt zich tot Maria.

"Grotere hekel ....?"

Maria zucht.

"We hebben hem moeten ontslaan per einde van deze maand, omdat er niet genoeg gasten zijn. Als dat een reden is dan zou ík dood in de kast liggen, niet hij."

Maria heeft tranen in haar ogen. Phil knikt en loopt terug naar Stavros.

"Waarom heb jij hem vermoord?"

Iedereen valt stil en kijkt naar Stavros. Zijn mond hangt open.

"Ik .... ik ..... niet ...nee..."

"Ja hoor, jij hebt het gedaan", zegt Phil.

"Wat drink je?"

Stavros wijst naar zijn Cola Light.

"Nee, dat drink je niet." Phil glimlacht.

"Kom op papa, je wilt het liefst reguliere cola te drinken. Maar mam geeft je dat niet meer omdat je te dik wordt", zegt Barbara.

"Maar het werkt niet echt, denk ik", zegt Phil terwijl hij naar de buik van Stavros kijkt.

"Rook je?"

"Nee ....", zegt Stavros, terwijl zijn gezicht rood wordt.

"Ja hoor, dat doe je wel." Phil glimlacht.

"Ik ruik duidelijk Duitse pijptabak."

"Je rookt toch niet meer Stavros!" roept Maria met een boos gezicht.

"Ja hoor, dat doet hij wel", zegt Phil.

"Hij rookt pijp met Duitse pijptabak en drinkt reguliere cola in de geheime kamer achter de kast in de keuken."

Stavros' mond gaat open en dicht zonder dat er geluid uit komt.  

"Andreas zag je de geheime kamer in gaan…..heeft hij geprobeerd om je te chanteren om zijn baan terug te krijgen en kreeg je toen een handgemeen?"

Stavros kan alleen maar zijn hoofd schudden, langzaam.

"Toen je de kans kreeg heb je hem van achteren neergestoken en in de kast verstopt nadat je de cola en de Duitse pijptabak had verwijderd."

"Nee, nee, nee .....",  stottert Stavros.

"Ja, ja, ja", zegt Phil.

"Je hebt kleine bloedspetters bovenop je schoen, die kunnen daar alleen maar komen doordat ze er van boven op zijn gevallen....dus...."

Stavros laat zijn schouders hangen.

"Hij zat me constant te pesten met mijn buik. Toen vond hij mijn geheime kamer en dreigde om het aan Maria te vertellen. Er knapte iets van binnen."

Maria, Barbara en Katerina zijn in shock als Fatty Stavros' arm pakt en hem naar de politieauto begeleid.

"Duitse pijptabak ...... echt?" vraagt Ros aan Phil.

"Ja echt!" Phil glimlacht.

"Heb ik je ooit verteld over de tijd dat mijn vader heel veel pijptabak van Duitsland naar Engeland heeft gesmokkeld?"

"Wel duizend keer Phil, wel duizend keer ....." zucht Ros.

FIN

Eerder verschenen van deze auteur:

Los op Kos (2014)

De neef Quint en nichtjes Keyshainy en Loyce komen aan op Kos om hun vakantie door te brengen bij hun opa en oma die daar een appartementencomplex runnen.

Er zijn appartementen verhuurd aan een stel rare mensen die erg wantrouwend zijn. Dat ontlokt de nieuwsgierigheid van de Keygang.  

Als een visser wordt mishandeld, zijn boot wordt afgetroggeld en Loyce wordt ontvoerd gaat het stel, met hulp van Griekse vissers, een Amerikaan, opa en een nachtwaker ‘Los op Kos’ om alles weer in de juiste banen te leiden.

Verloren Doekoe op Corfu (2015)

Keyshainy, Quint en Loyce komen samen met opa en oma naar Corfu omdat de vriend, Nikolos, van hun appartementsmanager Irene is verdwenen.

Na veel omzwervingen over het eiland ontdekken de drie dat Nikolos het slachtoffer is van een persoonsverwisseling.

Alles wordt op alles gezet om te achterhalen waar Mike is. Met hulp van de Griekse bareigenaar Michalis en de karikatuur-tekenaar Henri komen ze op het juiste spoor, waarna een klopjacht volgt.

Kijk voor meer informatie op www.keygang.nl