Door Jeroen Geerts
 |
| Foto: Michael & Christa Richert |
Soms krijg je bij sites waar je moet inloggen een standaardvraag voor als je je wachtwoord kwijt bent zoals "Hoe heet uw schoonmoeder?" of "Wat was de naam van je eerste huisdier?". Op die laatste vraag moet ik eigenlijk zeggen dat het Sjimmie was.
De tante waar ik in mijn jeugd veel tijd heb doorgebracht kreeg in de jaren zestig namelijk een kat en die heette Sjimmie. Eigenlijk was dat dus mijn eerste huisdier. Ik zal nooit de geur van kattenbrokken en kattenvoer uit die tijd vergeten. Het had een speciale geur en de kat was er dol op.
Sjimmie maakte de buurt onveilig en was duidelijk een mannetje die de baas moest zijn. Mijn tante had hem laten castreren. Dat gebeurde in die tijd nog thuis. Degene (dierenarts?) die het uitvoerde kwam in een witte overal met een kistje met een glasplaat ervoor naar tantes huis. De kat in het kistje, verdovingsgas erin en daarna het mes in Sjimmie....
De kat had duidelijk een trauma opgelopen want toen een paar maanden later de schilder binnenkwam in zijn witte overal zat de kat binnen de kortste keren in de gordijnen. Bovenin. Je wilt natuurlijk ook geen twee keer gecastreerd worden.
Hoe het is afgelopen met Sjimmie? Op een dag is hij niet meer teruggekomen van een wandeling in de buurt, zei mijn tante. Jaren later kwam de waarheid boven tafel. Mijn tante was slecht ter been en als Sjimmie wilde eten dan bleef hij om haar benen heen draaien en in haar enkel bijten. Dat ging niet meer. Dus Sjimmie was verhuisd naar het asiel. Ach, mijn eerste kat.
Een wijze les voor mensen die maar om je heen blijven draaien en je bijten. Voor je het weet ben je gecastreerd en zit je in een asiel.
