Je heb mensen die van katten houden en mensen die katten haten. Ik weet niet wat dat is. Het lijkt ook wel of er niks tussenin zit. "Ik tolereer" komt geloof ik niet voor. Je merkt meestal aan de reactie van je gesprekspartner onder welke categorie iemand valt.
Als ik naar mijn vrouw luister (die door mij aan katten verslingerd is geraakt), dan weet ik denk ik een oorzaak voor kattenhaat. Ze zijn nutteloos, je hebt er niks aan, kosten geld en een hoop moeite. Worden geboren als een baaltje wol, worden ouder als vlooienbaal en stof- en harennest en gaan tenslotte dood zonder daarbij jouw aanhankelijkheid of medelijden te willen na zich ergens verstopt te hebben. Al het voorgaande in aanmerking genomen liggen ze maar wat in de rondte. Op hun rug, pootjes omhoog...knorrend en snurkend tot het tijd is om eten te halen. Na die activiteit waarbij ze precies weten welke knopjes moeten worden ingedrukt om jouw net even sneller te laten reageren op de etensvraag, gaat het spel weer van voren af aan beginnen. De tijd van "nut" voor het vangen van ratten en muizen is voorbij.
Kattenhaat komt door jaloersheid, ik weet het zeker. Hoe vaak mijn vrouw niet verzucht in een volgend leven als kat in Huize Geerts terug te willen komen nadat ze drie van die harige monsters her en der ziet liggen in dat ene streepje lentezon dat de kamer binnenkomt..... Jaloersheid dus. Al die kattenhaters willen zelf in dat zonnetje liggen en willen dat het belangrijkste in hun leven de vijf minuten is die je van het wachten op je etenstijd weet af te zeuren.
En kattenliefde dan? Tja, die ontstaat misschien door waardering voor de eigengereidheid, de ondeugendheid. Dat je toch die kameraadschap weet te vinden ondanks dat het een kat is. Maar tot op zekere hoogte hè, het blijft een kat. Zoals Midas Dekkers het zo mooi kon verwoorden: (vrij naar Midas, een keer op Duitse TV, niet letterlijk...) "Er staat een kat en ik denk, goh het zou best leuk zijn als die kat op schoot komt liggen. Je probeert hem te roepen, te aaien te verleiden en te paaien tot het moment waarop je denkt: Ach ik hoef helemaal geen kat op schoot en je keert je af. Dan springt de kat op je schoot...."
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen
Als ik naar mijn vrouw luister (die door mij aan katten verslingerd is geraakt), dan weet ik denk ik een oorzaak voor kattenhaat. Ze zijn nutteloos, je hebt er niks aan, kosten geld en een hoop moeite. Worden geboren als een baaltje wol, worden ouder als vlooienbaal en stof- en harennest en gaan tenslotte dood zonder daarbij jouw aanhankelijkheid of medelijden te willen na zich ergens verstopt te hebben. Al het voorgaande in aanmerking genomen liggen ze maar wat in de rondte. Op hun rug, pootjes omhoog...knorrend en snurkend tot het tijd is om eten te halen. Na die activiteit waarbij ze precies weten welke knopjes moeten worden ingedrukt om jouw net even sneller te laten reageren op de etensvraag, gaat het spel weer van voren af aan beginnen. De tijd van "nut" voor het vangen van ratten en muizen is voorbij.
 |
| Foto: Marja vd Kaaij |
En kattenliefde dan? Tja, die ontstaat misschien door waardering voor de eigengereidheid, de ondeugendheid. Dat je toch die kameraadschap weet te vinden ondanks dat het een kat is. Maar tot op zekere hoogte hè, het blijft een kat. Zoals Midas Dekkers het zo mooi kon verwoorden: (vrij naar Midas, een keer op Duitse TV, niet letterlijk...) "Er staat een kat en ik denk, goh het zou best leuk zijn als die kat op schoot komt liggen. Je probeert hem te roepen, te aaien te verleiden en te paaien tot het moment waarop je denkt: Ach ik hoef helemaal geen kat op schoot en je keert je af. Dan springt de kat op je schoot...."
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten