Ik ben gek op eieren. Al mijn hele leven lang en volgens mijn kinderen is dat best lang. Ik ben tenslotte al 52!
Mijn moeder maakte zich er wel eens zorgen over. Ik wilde altijd meer dan één ei en alle vooroordelen van het eten van eieren heb ik dan ook wel gehoord. Je krijgt er puistjes van (nooit bewezen) slecht voor je cholesterol (bij mij niet aangetoond) je krijgt er kanker van (alleen van hardgekookte eieren, dus die eet ik niet). Mij moeder had echt een grens gesteld. Één ei per week is genoeg. (Toen ik een tijdje vegetariër was werd dit aantal opgerekt)
Natuurlijk ben ik ook gek op chocolade eieren. Ik vond eens een keer een verloren verstopt ei in de tuin en dat heb ik in augustus met veel smaak opgegeten. Wat ben ik daar ziek van geworden!
Al jaren ben ik dus ook gek op Pasen. Dat was ook het moment dat mijn moeder een hele schaal met gekookte eieren naar binnen bracht om op te eten. Ik mocht mijn gang gaan, die ene keer in het jaar. Ik geloof dat mijn record 7 eieren was, in een uurtje of zo. Nog steeds is Pasen voor mij een vrijbrief om mijn gang te gaan met het eten van eieren. Tot ik er ziek van word aan toe.
Het kleuren van eieren is voor mij zeer traumatisch. Bij de introductie van de viltstift in Nederland dacht mijn moeder dat dit wel een handig schildermiddel was voor de eieren met Pasen. Maar waar verf óp het ei bleef zitten trokken de stiftkleuren ín het ei. Mijn moeder gooide de hele schaal weg.
Heel gelukkig was ik ook toen ik ontdekte dat in Griekenland Pasen op een ander moment werd gevierd dan bij ons. Een beetje handig plannen met de vakantie en je viert twee keer per jaar Pasen! Tot middernacht luiden de klokken, het is het grootste feest van Griekenland. Maar dan denk je: "Ja, lekker een eitje". Nee, gaat iedereen aan het lamsvlees en laat ik dat nou echt niet lekker vinden.
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
 |
| Foto: Suzanne T |
Mijn moeder maakte zich er wel eens zorgen over. Ik wilde altijd meer dan één ei en alle vooroordelen van het eten van eieren heb ik dan ook wel gehoord. Je krijgt er puistjes van (nooit bewezen) slecht voor je cholesterol (bij mij niet aangetoond) je krijgt er kanker van (alleen van hardgekookte eieren, dus die eet ik niet). Mij moeder had echt een grens gesteld. Één ei per week is genoeg. (Toen ik een tijdje vegetariër was werd dit aantal opgerekt)
Natuurlijk ben ik ook gek op chocolade eieren. Ik vond eens een keer een verloren verstopt ei in de tuin en dat heb ik in augustus met veel smaak opgegeten. Wat ben ik daar ziek van geworden!
Al jaren ben ik dus ook gek op Pasen. Dat was ook het moment dat mijn moeder een hele schaal met gekookte eieren naar binnen bracht om op te eten. Ik mocht mijn gang gaan, die ene keer in het jaar. Ik geloof dat mijn record 7 eieren was, in een uurtje of zo. Nog steeds is Pasen voor mij een vrijbrief om mijn gang te gaan met het eten van eieren. Tot ik er ziek van word aan toe.
Het kleuren van eieren is voor mij zeer traumatisch. Bij de introductie van de viltstift in Nederland dacht mijn moeder dat dit wel een handig schildermiddel was voor de eieren met Pasen. Maar waar verf óp het ei bleef zitten trokken de stiftkleuren ín het ei. Mijn moeder gooide de hele schaal weg.
Heel gelukkig was ik ook toen ik ontdekte dat in Griekenland Pasen op een ander moment werd gevierd dan bij ons. Een beetje handig plannen met de vakantie en je viert twee keer per jaar Pasen! Tot middernacht luiden de klokken, het is het grootste feest van Griekenland. Maar dan denk je: "Ja, lekker een eitje". Nee, gaat iedereen aan het lamsvlees en laat ik dat nou echt niet lekker vinden.
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten