Mijn vrouw probeert de Griekse taal onder de knie te krijgen. Het werd ingegeven door de studie die ze voor haar werk heeft gevolgd waarna ze het wel lekker vond om nog meer in zich op te nemen.
Voor het werk was het zo'n typisch gevalletje van een moetje. Een bevestiging van dingen die je allang doet en weet maar waar nog wel een papiertje voor moet worden behaald. Vragen naar de bekende weg, leren over dingen die je in de praktijk allang anders doet. Dan loopt er plotseling een overjarige puber in huis rond die dingen roept als: "Ik heb geen zin om naar school te gaan", "Die stomme rotschool ook altijd", "Waarom moet ik nou morgen aweeeeer", "Ik kan dit niet". Uiteindelijk ligt er dan een diploma met maximale cijfers, dus is ze met vlag en wimpel geslaagd.
Het leren van de Griekse taal is eigenlijk ingegeven doordat we er graag op vakantie gaan en ons er misschien ooit wel willen vestigen. Om nu van die "Ik vertrek" taferelen te voorkomen (wel vertrekken maar niet de taal een beetje leren) leert Mar nu alvast een stukje van de taal.
Bovendien komt het handig uit als we er nu op vakantie gaan. De eerste keer nadat ze met de cursus begonnen was, was het een openbaring voor Mar. Normaal gesproken kom je niet zomaar uit het alfabet dat in Griekenland gebruikt wordt. Nu kon ze een groot deel van de dingen lezen, wat een feest. Verstaan was moeilijker maar begint nu ook op gang te komen. (Ik hoop nog steeds op een "Pasta-Pipo" momentje.)
Ondertussen luisteren we ter ontspanning naar Griekse radio (lang leven internet en Venus FM) en leert Mar elke dag een beetje bij. Ze is al halverwege de gevorderden cursus. En dan? Ze heeft al aangegeven dat ze nu iets ontspannends wil doen en daarna iets met medicijnen of zo....even.......zomaar.
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
 |
| Foto: Demagneto |
Voor het werk was het zo'n typisch gevalletje van een moetje. Een bevestiging van dingen die je allang doet en weet maar waar nog wel een papiertje voor moet worden behaald. Vragen naar de bekende weg, leren over dingen die je in de praktijk allang anders doet. Dan loopt er plotseling een overjarige puber in huis rond die dingen roept als: "Ik heb geen zin om naar school te gaan", "Die stomme rotschool ook altijd", "Waarom moet ik nou morgen aweeeeer", "Ik kan dit niet". Uiteindelijk ligt er dan een diploma met maximale cijfers, dus is ze met vlag en wimpel geslaagd.
Het leren van de Griekse taal is eigenlijk ingegeven doordat we er graag op vakantie gaan en ons er misschien ooit wel willen vestigen. Om nu van die "Ik vertrek" taferelen te voorkomen (wel vertrekken maar niet de taal een beetje leren) leert Mar nu alvast een stukje van de taal.
Bovendien komt het handig uit als we er nu op vakantie gaan. De eerste keer nadat ze met de cursus begonnen was, was het een openbaring voor Mar. Normaal gesproken kom je niet zomaar uit het alfabet dat in Griekenland gebruikt wordt. Nu kon ze een groot deel van de dingen lezen, wat een feest. Verstaan was moeilijker maar begint nu ook op gang te komen. (Ik hoop nog steeds op een "Pasta-Pipo" momentje.)
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten