Foto: Colin Brough |
Een paar maanden later was het zover. Alleen had de vereniging van eigenaren van het park besloten dat er nog geen plek was voor een assistent beheerder. Wel voor een winkelbediende. Of ik dat voorlopig wilde doen totdat het beheerdersechtpaar de vereniging had overtuigd van het nut en de noodzaak van een assistent.
Omdat ik mijn baan al had opgezegd heb ik dit maar geaccepteerd, al ben ik niet echt "winkeliermateriaal", zeker niet in die tijd van wilde haren.
In de praktijk kwam het er op neer dat ik tijdens de openingstijden in de winkel stond en buiten die tijden assistent beheerder speelde zonder dat het officieel mijn taak was. Ik onderhield huisjes, verving kookplaten, verwisselde zekeringen, verschoonde het zwembad. Erkenning kreeg ik echter niet. Het beheerders echtpaar gaf regelmatig aan dat ik mijn werk in de winkel niet goed deed. Te slordig. Maar daar was ik toch ook helemaal niet voor aangenomen? Ja, ja, maar als je dat werk niet goed doet kan je ook nooit officieel assistent beheerder worden. De logica ontging mij.
Dit duurde even voort tot een moment waarop ik het wel gezien had en mijn ontslag indiende. Nee, dat ging niet. Ik had een contract en daar zouden ze mij aan houden. Pardon? Ja, het waren Belgische regels. Teken je voor een jaar, dan zit je er voor een jaar tenzij je er beiden onderuit wil.
Ik heb vervolgens een vluchtactie op touw gezet. Mijn broer een busje laten huren en laten komen. Vervolgens hebben we midden in de nacht de bus volgestouwd met al mijn spullen. Ik heb mijn sleutels in het midden, op de grond in het appartement gelegd en ben weggegaan.
Later heb ik nog geprobeerd om mijn achterstallige salaris te krijgen. Ik kreeg echter een boze brief terug. Zij konden het salaris over de periode vanaf dat ik weg was gegaan tot aan het eind van het contract bij mij terugvorderen en ze hadden reeds aangifte gedaan.
Ik heb me verder maar heel stil gehouden en durfde niet meer naar België tot het strafbare feit verjaard was. Stel je voor dat ze me bij de grens zouden aanhouden!
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten