Ja, dat was even goed nadenken en met pijn in het hart beslissen. Maar de "nieuwe" auto maakt veel goed. Als je gewend bent aan een Volvo S80, dan wen je niet zo snel meer aan een andere auto. 7 jaar lang een maatje dat je eigenlijk nooit in de steek liet en dan weer terug naar een oude auto waarvan je weet dat hij toch ook kuurtjes gaat krijgen. De Volvo heeft ons een keertje de wegenwacht laten bellen toen de termostaat was vastgelopen. Een flinke klap op de juiste plek bracht het water weer in beweging en het probleem was opgelost. Voor de rest wel kuren, maar niet waarmee je stilstaat. Klimaatcontrole in de war, tja kan je mee leven. Controlelampjes die blijven branden, tja kan je ook mee leven.
 |
| Foto: Jeroen Geerts |
Des te pijnlijker is het als de dag daar is waarop je de "nieuwe" auto mag gaan halen. Een echte dag om een cabriolet op te halen: de regen viel met bakken uit de lucht. Jammer Joh! Geen dakkie omhoog vandaag! Je gaat rijden en vervolgens komt er rook onder de motorkap vandaan. Het luchtje dat erbij vrij komt ken je nog van vroeger: verhitte koelvloeistof. Gatver....leuk hoor op dag één. Boodschappen doen en terugkomen bij de auto die vervolgens niet meer wil starten. De moed zakt je in de schoenen. We hadden deze auto gekozen 'voor de leut' en als boodschappenauto voor moeder de vrouw. (Lach maar, het is minder erg dan een Volvo S80 die normaal voor ministers wordt gebruikt inzetten als boodschappen auto.) Maar het lachen vergaat je een beetje als je dit allemaal meemaakt op je eerste dag
We hebben natuurlijk de garage gebeld en die stond ook snel bij ons met een nieuwe accu.
We ontdekten vervolgens ook een scheurtje in een van de slangen van het koelsysteem. Slang besteld, accu vervangen......we konden met het lek nog wel even doorrijden. Maar dat is niet leuk. Bij elk stoplicht wijst iemand ons wel op de stoom die onder de motorkap uitkomt. Ja meneer, ja mevrouw....we zien het, het is niet erg.... Uiteindelijk de mouwen opgestroopt en onder de motorkap gedoken. De scheur in de slang zat net naast de slangenklem. Dus de motor deels ontmanteld, slang stukje ingekort, probleem voorlopig opgelost. Had niet gedacht dat ik weer mijn handen vuil zou moeten maken. Maar met de aankoop van deze auto denk ik dat het vaker zal gebeuren. De wegenwacht heeft mij weer terug als meer regelmatige klant (meer dan 1 keer in de 7 jaar) maar dat geeft niet. Heb nog steeds geen schildje van ze gehad! (zie een van de vorige wolumns)
Ik ben wel meteen enthousiast begonnen met een nieuw sociaal netwerk: cabrio-rijders. Zoals motorrijders -vroeger in ieder geval- elkaar toezwaaiden als je elkaar tegenkwam wil ik pleiten voor iets soortgelijks: Elkaar begroeten als de kap openstaat. Ik heb het uitgeprobeerd en het werkt. Een dikke BMW cabrio met een nog dikkere neger achter het stuur en verder gevuld met donkere, headbangende jongeren kwam ons tegemoet en ik kreeg een "box" op mijn opgestoken duim. Laten we dat als Cabriodrivers United gaan doen: duimpje omhoog bij open kap. Ik heb er overigens ook een tweede sociaal contact mee gestart: als het een beetje weer is en ik rijd met de kap open, kom ik dan cabriorijders tegen met de kap dicht dan voeg ik ze verwensingen toe: "Mietje!" "Sissy!" Wel oppassen, het blijft een open kap waar ik mee rijd......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten