Vraag je je wel eens af waar die stuiverromannetjes vandaan komen, wie die dingen schrijft? Ik weet niet of er echt schrijvers zijn die de hele dag dat soort verhalen in hun eentje produceren, maar ik heb er zelf wèl aan meegedaan.
In een stageperiode waarbij ik als aankomend journalist op verschillende plekken moest werken kwam ik ook op een redactie van een krant terecht. Zoals overal waar je werkt zijn er momenten van niets doen, omdat er dan even niets te doen is. Dat was dan het uitgelezen moment om achter een bepaalde tekstverwerker (computers waren er nog niet in de vorm zoals nu) te kruipen en daar weer een stukje te tikken. Wat voor verhaal het was? Een stuiverromannetje!
Onder een gezamenlijk pseudoniem schreven de 25 leden van de redactie een verhaal. Het hilarische van het geheel was dat omdat het door zoveel verschillende mensen geschreven werd, het verhaal alle kanten op kon gaan.
Er waren stukken romantisch, erotisch, horror, actie....kortom alle genres kwamen er in voor, in evenzovele hoofdstukken of soms zelfs paragrafen. Het kon gebeuren dat je plotseling aan het werk moest ergens halverwege een stuk verhaal of zelfs een zin. Die werd dan vrolijk voortgezet door de volgende die aan het fantaseren ging. Ik weet nog wel dat we verbaasd stonden over de adjunct-hoofdredacteur. Een beetje burgelijke man, saai en behoudend. Maar hij creëerde de meest erotische stukjes in het verhaal. (Normaal kijk je niet wat specifieke collega's schrijven, maar hij was op een gegeven moment vlak voor me en moest weg.)
Als we een bepaald aantal pagina's hadden volgefantaseerd hadden werd het verhaal afgesloten, soms binnen één bladzijde, en daarna opgestuurd naar een uitgever. Die was altijd blij met onze verhalen omdat ze gretig aftrek vonden.
Het verbaasd mij nog steeds dat 25 mensen een samenhangend geheel kunnen produceren zonder dat zo'n verhaal in allerlei kleine stukjes uiteen valt. Met de komst van internet is deze vorm van gezamenlijk schrijven ingezet voor het maken van een encyclopedie, de wikipedia.
Er zijn al pogingen ondernomen om zo'n soort nieuwssite op te zetten, maar dat is mislukt door de ongenuanceerde reacties die mensen erop plaatsen omdat ze dat anoniem kunnen doen. Jammer, ik denk dat het toekomst zou hebben als er serieus mee zou worden omgegaan.
Maar misschien kan iemand een keer een stuiverromannetjessite opzetten met een beetje controle op wat er geschreven wordt. Ik doe graag mee.
In een stageperiode waarbij ik als aankomend journalist op verschillende plekken moest werken kwam ik ook op een redactie van een krant terecht. Zoals overal waar je werkt zijn er momenten van niets doen, omdat er dan even niets te doen is. Dat was dan het uitgelezen moment om achter een bepaalde tekstverwerker (computers waren er nog niet in de vorm zoals nu) te kruipen en daar weer een stukje te tikken. Wat voor verhaal het was? Een stuiverromannetje!
Onder een gezamenlijk pseudoniem schreven de 25 leden van de redactie een verhaal. Het hilarische van het geheel was dat omdat het door zoveel verschillende mensen geschreven werd, het verhaal alle kanten op kon gaan.
 |
| Foto: stock.chng |
Als we een bepaald aantal pagina's hadden volgefantaseerd hadden werd het verhaal afgesloten, soms binnen één bladzijde, en daarna opgestuurd naar een uitgever. Die was altijd blij met onze verhalen omdat ze gretig aftrek vonden.
Het verbaasd mij nog steeds dat 25 mensen een samenhangend geheel kunnen produceren zonder dat zo'n verhaal in allerlei kleine stukjes uiteen valt. Met de komst van internet is deze vorm van gezamenlijk schrijven ingezet voor het maken van een encyclopedie, de wikipedia.
Er zijn al pogingen ondernomen om zo'n soort nieuwssite op te zetten, maar dat is mislukt door de ongenuanceerde reacties die mensen erop plaatsen omdat ze dat anoniem kunnen doen. Jammer, ik denk dat het toekomst zou hebben als er serieus mee zou worden omgegaan.
Maar misschien kan iemand een keer een stuiverromannetjessite opzetten met een beetje controle op wat er geschreven wordt. Ik doe graag mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten