Je bent maar een keer jong en wild en alsof ik die gedachte in mijn hoofd had gezet was ik in 1977 smoorverliefd op een Duits meisje.
Ok, een beetje voorgeschiedenis.... Ik deed vakantiewerk in Den Haag bij de gemeentelijke sociale dienst, ik woonde weliswaar in Brabant, maar had het daar niet naar mijn zin. Wilde terug naar Den Haag, en door vakantiewerk te doen bij de sociale dienst daar was ik een beetje dichter bij mijn doel.
Maar een slaapplaats had ik niet. Ik had geen zin om mijn familie te belasten met een logé, dus sliep ik op de camping in Den Haag. Alleen, het was verschrikkelijk slecht weer. Als dan alles nat wordt, je elke dag met vochtige kleren naar je werk moet, dan heb je dat na een paar dagen wel gezien. Een jeugdherberg was dicht in de buurt dus dat was mijn volgende pleisterplaats. Daar ontmoette ik Claudia Peg. Een mooi Duits meisje dat enkele jaren ouder was dan ik, maar mij duidelijk ook leuk vond. Wat ze aan mij leuk vond is me nog steeds niet duidelijk. Een overjarige puber van 17 jaar met lang, vet haar en een lichaamsbouw die niet in overeenstemming was met datgene dat bij moeder natuur hoort. Maar ze vond me leuk.
Omdat mij dat nog niet was overkomen en zij met een fietsrondreis door Nederland bezig was, was het gevolg dat ik mij ziekmeldde bij het baantje dat ik had en haar volgde in haar rondreis. (Alles eindigde in Eindhoven, een overnachting in het huis van mijn broer waar we de nacht doorbrachten, maar dat is een ander verhaal....)
Haar eerstvolgende pleisterplaats was de kagerplassen waar ook een jeugdherberg was en waar ik met trein en bus naar toe ging om haar opnieuw te zien. Het was leuk, lief en heel intens, ons samenzijn. Overdag gingen we Kaageiland verkennen, innig gearmd. Zo kwamen we bij het plaatselijke restaurant dat overdag als café dienst deed. Twee koppen koffie, een hoekje voor onszelf en de verliefde uitstraling deed de rest.
Maar zoenend op de bank werd door de eigenaar toch niet zo gewaardeerd. Op hoge poten en met de nodige agressie werden we gesommeerd om met onze vieze spelletjes (hallo, het is 1977!!!) het pand te verlaten. We moesten nog betalen voor de koffie ook, belachelijk. Hoe traumatisch kan een ervaring zijn. Tot op de dag van vandaag....als ik zoen met een meisje in de kroeg verwacht ik een hand op mijn schouder van de eigenaar die me sommeert te vertrekken. Ik zal gaan, maar ik zal nooit meer afrekenen.......
Ok, een beetje voorgeschiedenis.... Ik deed vakantiewerk in Den Haag bij de gemeentelijke sociale dienst, ik woonde weliswaar in Brabant, maar had het daar niet naar mijn zin. Wilde terug naar Den Haag, en door vakantiewerk te doen bij de sociale dienst daar was ik een beetje dichter bij mijn doel.
Maar een slaapplaats had ik niet. Ik had geen zin om mijn familie te belasten met een logé, dus sliep ik op de camping in Den Haag. Alleen, het was verschrikkelijk slecht weer. Als dan alles nat wordt, je elke dag met vochtige kleren naar je werk moet, dan heb je dat na een paar dagen wel gezien. Een jeugdherberg was dicht in de buurt dus dat was mijn volgende pleisterplaats. Daar ontmoette ik Claudia Peg. Een mooi Duits meisje dat enkele jaren ouder was dan ik, maar mij duidelijk ook leuk vond. Wat ze aan mij leuk vond is me nog steeds niet duidelijk. Een overjarige puber van 17 jaar met lang, vet haar en een lichaamsbouw die niet in overeenstemming was met datgene dat bij moeder natuur hoort. Maar ze vond me leuk.
Omdat mij dat nog niet was overkomen en zij met een fietsrondreis door Nederland bezig was, was het gevolg dat ik mij ziekmeldde bij het baantje dat ik had en haar volgde in haar rondreis. (Alles eindigde in Eindhoven, een overnachting in het huis van mijn broer waar we de nacht doorbrachten, maar dat is een ander verhaal....)
 |
| Foto: stock.chng |
Maar zoenend op de bank werd door de eigenaar toch niet zo gewaardeerd. Op hoge poten en met de nodige agressie werden we gesommeerd om met onze vieze spelletjes (hallo, het is 1977!!!) het pand te verlaten. We moesten nog betalen voor de koffie ook, belachelijk. Hoe traumatisch kan een ervaring zijn. Tot op de dag van vandaag....als ik zoen met een meisje in de kroeg verwacht ik een hand op mijn schouder van de eigenaar die me sommeert te vertrekken. Ik zal gaan, maar ik zal nooit meer afrekenen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten