Afvalberg

Door: Jeroen Geerts

Als je wat vaker op hetzelfde Griekse eiland komt, dan wijk je als vanzelf wat vaker van de begaande paden. Wij pakken altijd scooters om lekker mee rond te rijden. Te lui voor fietsen en met de auto rijd je vaak van alles voorbij. Een scooter is dan een perfecte tussenoplossing. 

Ieder een eigen scooter ook, want we willen allebei de controle over het stuur. Met onze scooters hebben we zo de mooiste plekjes gevonden op de Griekse eilanden. Verlaten strandjes met een prachtig uitzicht. Bergen met mooie vergezichten. Cafeetjes waar alleen de plaatselijke dorpsgenoten vertoefden. Piepkleine dorpsmusea waar je het gevoel krijgt opgesloten te gaan worden (als je teveel Amerikaanse thrillers hebt gezien). Ruïnes van dorpjes die op geen enkele kaart stonden.

Maar ook dat ene Italiaanse sandwich-tentje die ons elke dag voorzag van een ontbijt op maat. Moesten we wel een stukje voor scooteren vanaf ons appartement, want dat lag weer in the middle of nowhere. 

Met onze verkenningstochten op Kos waren we de omgeving van Pyli aan het ontdekken. Elke zijweg werd ingeslagen en via binnendoorpaadjes kwamen we al gauw in een wat meer uitgestrekte omgeving waar het een beetje typisch rook. 

Ik stopte om te kijken of de stank van mijn scooter af kwam want de kwaliteit van de scooters die je kunt huren varieert nogal. Het zou niet de eerste keer zijn dat we ergens midden in de natuur staan als een scooter afslaat en niet meer aan wil. Hulp is meestal snel ter plaatse, maar voorkomen is beter dan genezen. 

Nee, de lucht komt niet van de scooter. Als we de volgende bocht omslaan zien we verderop een enorme berg afval. Waar gaat de rotzooi op Kos naar toe? Daar naar toe! Even door de stank heen bijten en dan zijn we op de hoofdweg, dacht ik nog. 

Maar het waaide ook enorm en die wind  kwam over die afvalberg heen en kruiste daarna ons pad. De vaste voorwerpen bleven nog wel op hun plek op de berg. Maar in Griekenland spoelen ze het wc papier niet door......

Koffie

Door: Jeroen Geerts 

Als we net in Griekenland zijn moeten we altijd even wennen. Aan de sfeer, het weer en verkeer en vooral het gedrag van de Grieken. Soms sta je met open mond te kijken wat er gebeurt. 

Grieken zijn gek op koffie. Als je elkaar tegenkomt dan ga je kletsen, onder het genot van een kop koffie. Als er een verjaardag gevierd wordt eet je taart....met een kop koffie. Als het te heet is om te werken dan drink je frappe...ijskoffie. Je kunt je koffie bestellen want er zijn bezorgdiensten die de koffie dan bij je komen brengen. 

Je moet ook niet gek opkijken als je iemand op de scooter voorbij ziet komen met een beker koffie, waar hij tijdens het rijden uit drinkt. 

Toen we op het terras zaten van een van onze favoriete lunchtentjes komt er een scooterrijder aanrijden die voor het terras stopt. De eigenaar, Nikos, komt naar buiten en er wordt hartelijk gegroet. Ze praten even met elkaar en dan stapt de scooterrijder af, gaat op het terras zitten en geeft zijn sleutel af aan Nikos. Die stapt op de scooter en scheurt weg. 

Na vijf minuten is hij terug met een zak gemalen koffie van de supermarkt. Nikos gaat naar binnen en komt even later naar buiten met een kartonnen beker met koffie. De scooterrijder neemt hem aan, betaald, er wordt weer hartelijk gegroet en hij vertrekt al drinkend uit de beker. 

We waren verbaasd, maar niet heel erg. We hadden al eerder met Nikos van doen gehad. De eerste keer dat we daar een broodje gingen eten was het avond en waren we de enige klanten op het terras. Het broodje kwam en Nikos ging. "Ik moet even weg, kunnen jullie even op de tent letten?" En met een zwaai van zijn hand was hij weg. 

Natuurlijk kwam er even later een klant. Moet ik nu een broodje gaan maken? Maar een korte uitleg dat Nikos even weg was bleek voldoende. De klant gaat zitten en wacht geduldig. Tien minuten later is Nikos terug. Er wordt gegroet en gezoend en even later heeft de klant een heerlijke kop koffie.