Censuur (1) gelezen? Toch heb ik me laten censureren. Vroeger. Mijn ouders waren redelijk meegaand. Dat moet je niet aan mijn broers en zus vragen want die denken daar anders over. Zij hebben het idee dat ik het als nakomertje heel erg makkelijk heb gehad. Mijn ouders waren, volgens hen, moegestreden en ik heb daarvan geprofiteerd.
Waar mijn vader naar mijn gevoel redelijk vrijzinnig was (let wel: in mijn optiek, niet die van mijn broers en zussen!), was dat met mijn moeder toch wat anders. Die probeerde toch alles redelijk netjes te houden. Sex was geen gespreksonderwerp en de kerk was een vast bezoekmoment op zondag. Ze accepteerde met moeite dat ik, toen ik 13 was, niet meer naar de kerk wilde, dat dan weer wel. Maar misschien moegestreden.
Een van de mooiste momenten was dat mijn moeder (in 1982) niet lang voor haar dood, op een leeftijd van 72 jaar voor het eerste en de enige keer het woord "lullig"gebruikte. Ik geloof dat iedereen stilviel in zo'n moment die je in een film ziet: met stukken gebak halverwege de mond, zich verslikkend in de thee of koffie.
Mijn vader was sinds hij met pensioen was begonnen met een nieuwe passie: schilderen en tekenen. Op cursus en zelf naakten werden door hem en de anderen cursisten op papier vastgelegd.
Toen ik een discotheek begon in het dorp waar wij woonden kreeg ik steun van mijn vader. Door geldgebrek was mijn apparatuur een allegaartje van spulletjes die stuk voor stuk naar binnen moesten worden gedragen om de show op te bouwen. Dat zag er natuurlijk niet uit. dus besloot ik een houten voorplaat te maken voor de disco. Omdat de naam Disco Screw was (neuken in het Engels, dat begrepen mij ouders toch niet, dacht ik) moest daar een naakte vrouw op. Mijn vader wilde dat wel schilderen. Dat zag er dan ook gaaf uit.
Een dag daarna kwam ik thuis van school en ontdekte in de garage dat de schilderkunst van mijn vader was aangepast. De naakte vrouw had nu een bikini aan. Mijn moeder had het ontwerp gezien en mijn vader gesommeerd dit aan te passen. Wat vond ik haar ouderwets!
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
Waar mijn vader naar mijn gevoel redelijk vrijzinnig was (let wel: in mijn optiek, niet die van mijn broers en zussen!), was dat met mijn moeder toch wat anders. Die probeerde toch alles redelijk netjes te houden. Sex was geen gespreksonderwerp en de kerk was een vast bezoekmoment op zondag. Ze accepteerde met moeite dat ik, toen ik 13 was, niet meer naar de kerk wilde, dat dan weer wel. Maar misschien moegestreden.
Een van de mooiste momenten was dat mijn moeder (in 1982) niet lang voor haar dood, op een leeftijd van 72 jaar voor het eerste en de enige keer het woord "lullig"gebruikte. Ik geloof dat iedereen stilviel in zo'n moment die je in een film ziet: met stukken gebak halverwege de mond, zich verslikkend in de thee of koffie.
 |
| Foto: Afonso Lima |
Toen ik een discotheek begon in het dorp waar wij woonden kreeg ik steun van mijn vader. Door geldgebrek was mijn apparatuur een allegaartje van spulletjes die stuk voor stuk naar binnen moesten worden gedragen om de show op te bouwen. Dat zag er natuurlijk niet uit. dus besloot ik een houten voorplaat te maken voor de disco. Omdat de naam Disco Screw was (neuken in het Engels, dat begrepen mij ouders toch niet, dacht ik) moest daar een naakte vrouw op. Mijn vader wilde dat wel schilderen. Dat zag er dan ook gaaf uit.
Een dag daarna kwam ik thuis van school en ontdekte in de garage dat de schilderkunst van mijn vader was aangepast. De naakte vrouw had nu een bikini aan. Mijn moeder had het ontwerp gezien en mijn vader gesommeerd dit aan te passen. Wat vond ik haar ouderwets!
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten