Juni 2007Het is leuk dat je je soms door de meest kleine dingetjes enorm kan schamen. Zet het personeel van een supermarkt in rep en roer door het stellen van een vraag over uitverkochte aanbiedingsrosé.....
Wat gebeurt er? Je staat in de super en hebt een lekkere rosé ontdekt voor een redelijke prijs die nog in de aanbieding is. Dat maakte ook meteen de redelijke prijs want een slurpert zoals ik, daar is een dure rosé niet aan besteed.
Maar de rosé was bijna op. Er stond nog één fles zielig in z'n eentje op de schappen van de super. Natuurlijk hebben we meteen de fles geconfisqueerd zodat er niet iemand anders mee vandoor kan gaan. Vervolgens ga je op zoek naar een vakkenvuller (geen moeite, tegenwoordig worden er dag en nacht vakken gevuld, vooral als het druk is in de winkel) en vraagt of er misschien "achter" nog aanbiedingsrosé te vinden is. De vakkenvuller verdwijnt om even later terug te komen met de mededeling dat die rosé er niet meer is en ook nooit meer komt, het was eenmalig en niet uit de folder. Maar de aanbieding praat over twee flessen voor de prijs van één. Hoe los je dat op dan? De vakkenvuller gaat opnieuw naar achteren en blijft nu iets langer weg.
Na overleg met zijn chef bleek dat we deze laatste fles voor de helft van de prijs kunnen krijgen. Maar dan moesten we afrekenen bij Tineke. Euh....welke kassa is dat van de 7 die open zijn? Oei, de vakkenvuller weet het niet, maar snelt naar de kassa's om het uit te zoeken. Hij blijft nu nog langer weg en komt uiteindelijk met een beetje rood hoofd terug. Hij ging even zijn baas bellen, ogenblikje nog....... De jongen was bijna onze persoonlijke inkoopassistent geworden. Na enige tijd en een paar telefoontjes kwam hij terug. Het maakte niet uit welke kassa, maar bij de kassa moesten we vragen naar Veronique.
Ondertussen was de kar vol, de boodschappen waren gedaan en we stonden klaar om af te rekenen. Bij de kassa het verhaal geprobeerd uit te leggen, maar de kassière snapte er niks van. Gelukkig kwam een medewerkster langs die ingreep en vertelde dat zij van het verhaal op de hoogte was. "Ah, dus u bent Veronique" probeerde ik. Nee, zij was Karin, maar we moesten ons gewoon bij de klantenservice melden en die wist er van af.
Ok, naar de klantenservice dus. "Wij zijn van die fles rosé....." zei ik en hoopte dat er een lichtje opging, maar deze dame wist nergens van. "Bent u niet Veronique?" probeerde ik nog. Maar zij was Mieke. Ik vertelde dat Karin er van af wist maar ook dat was niet goed. "Karin doet helemaal geen klantenservice" kreeg ik als antwoord. Vervolgens ging ze bellen. Na twee telefoontjes had ze door dat het goed was en kregen we de helft van de prijs van de rosé terug. Toch maar mooi 1 euro 50 verdient! "Wie het kleine niet eert is het grote niet weert" zei mijn ome Theo altijd en "De grootste miljonairs uit Amerika zijn begonnen met die ene cent op te rapen die ze op straat vonden" zei mijn tante Rie altijd. Oké...oké.....
Wat gebeurt er? Je staat in de super en hebt een lekkere rosé ontdekt voor een redelijke prijs die nog in de aanbieding is. Dat maakte ook meteen de redelijke prijs want een slurpert zoals ik, daar is een dure rosé niet aan besteed.
Maar de rosé was bijna op. Er stond nog één fles zielig in z'n eentje op de schappen van de super. Natuurlijk hebben we meteen de fles geconfisqueerd zodat er niet iemand anders mee vandoor kan gaan. Vervolgens ga je op zoek naar een vakkenvuller (geen moeite, tegenwoordig worden er dag en nacht vakken gevuld, vooral als het druk is in de winkel) en vraagt of er misschien "achter" nog aanbiedingsrosé te vinden is. De vakkenvuller verdwijnt om even later terug te komen met de mededeling dat die rosé er niet meer is en ook nooit meer komt, het was eenmalig en niet uit de folder. Maar de aanbieding praat over twee flessen voor de prijs van één. Hoe los je dat op dan? De vakkenvuller gaat opnieuw naar achteren en blijft nu iets langer weg.
 |
| Foto: stock.xchng |
Na overleg met zijn chef bleek dat we deze laatste fles voor de helft van de prijs kunnen krijgen. Maar dan moesten we afrekenen bij Tineke. Euh....welke kassa is dat van de 7 die open zijn? Oei, de vakkenvuller weet het niet, maar snelt naar de kassa's om het uit te zoeken. Hij blijft nu nog langer weg en komt uiteindelijk met een beetje rood hoofd terug. Hij ging even zijn baas bellen, ogenblikje nog....... De jongen was bijna onze persoonlijke inkoopassistent geworden. Na enige tijd en een paar telefoontjes kwam hij terug. Het maakte niet uit welke kassa, maar bij de kassa moesten we vragen naar Veronique.
Ondertussen was de kar vol, de boodschappen waren gedaan en we stonden klaar om af te rekenen. Bij de kassa het verhaal geprobeerd uit te leggen, maar de kassière snapte er niks van. Gelukkig kwam een medewerkster langs die ingreep en vertelde dat zij van het verhaal op de hoogte was. "Ah, dus u bent Veronique" probeerde ik. Nee, zij was Karin, maar we moesten ons gewoon bij de klantenservice melden en die wist er van af.
Ok, naar de klantenservice dus. "Wij zijn van die fles rosé....." zei ik en hoopte dat er een lichtje opging, maar deze dame wist nergens van. "Bent u niet Veronique?" probeerde ik nog. Maar zij was Mieke. Ik vertelde dat Karin er van af wist maar ook dat was niet goed. "Karin doet helemaal geen klantenservice" kreeg ik als antwoord. Vervolgens ging ze bellen. Na twee telefoontjes had ze door dat het goed was en kregen we de helft van de prijs van de rosé terug. Toch maar mooi 1 euro 50 verdient! "Wie het kleine niet eert is het grote niet weert" zei mijn ome Theo altijd en "De grootste miljonairs uit Amerika zijn begonnen met die ene cent op te rapen die ze op straat vonden" zei mijn tante Rie altijd. Oké...oké.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten