In een stukje praktijkopleiding voor journalistiek werk voor de radio heb ik ondermeer een cursus gevolgd bij de media-academie in Hilversum.
Daarbij moet je je een soort praktijkopleiding voorstellen die zich richt op de al werkende radiojournalist. Twee weken lang elke dag op en neer naar Hilversum vanuit mijn toenmalige woonplaats Den Haag.
We kregen les van een bedaarde senior in de radiowereld aangevuld met een jonge hond die pas een goede plaats had verkregen bij een van de actualiteitenrubrieken op de radio. Ik reed samen met een collega op en neer naar Hilversum waarbij we met mijn auto gingen en hij meestal onderweg lag te slapen.
Bij alle praktijkervaring die we opdeden hoorde verschillende stages bij de redacties van omroepen die actualiteitenrubrieken op de radio brachten. De club studenten was gezellig. Twee meiden, vier jongens allemaal ergens tussen de 20 en dertig jaar oud van verschillende omroepen. De meiden waren van de NCRV en de heren van AVRO, KRO en Radio West, waar ik toen ging werken. Zo'n club heeft iets leuks. Je zet de eerste schreden op het pad van radio en je bent nog vol van het medium en de mogelijkheden die het biedt.
Het maken van radioplaatjes (mooi in elkaar gezette reportages waar je in de rest van je carrière nooit meer tijd voor hebt om te maken) en het werken met echte technici die doen wat jij wil. (Later moet je het allemaal zelf doen want zo'n technicus is te duur) De leden van de club die meedoet aan de cursus zie je later allemaal een keer terug bij verschillende projecten waar ze aan meedoen en dan kun je zeggen "Met hem (of haar) heb ik nog een cursus gedaan in Hilversum" in de hoop bewonderende blikken te krijgen van de toehoorders.
De medecursisten waren gezellig. Aan het eind van de cursus werd dan ook een feestje gepland om de afloop te vieren. Bij een van de dames thuis werd drank aangerukt werden door iedereen cadeautjes uitgepakt die betrekking hadden op hun zelf en de cursus. (Ik kreeg een miniatuur sloopautootje omdat ik tijdens een rollenspel een autosloper moest voorstellen en dat deed met een onvervalst Haags accent en de nodige kennis van zaken) Zo'n avond duurt lang de drank stroomt rijkelijk en principes vervagen. De ene dame van de NCRV begon spontaan te zoenen met de man van de KRO en de andere dame van de NCRV (de enige getrouwde studente!) verdween met een cursist 'om het huis te laten zien'........
Ik reed, dus beperkte mijn drankinname. Samen met mijn collega van Radio West vertrok ik in de kleine uurtjes naar Den Haag. De man vertelde honderduit over zijn ervaring met prostituees (zullen we nog even.....nee vanavond niet joh) en hoe slecht hij het wel niet had bij zijn vriendin. Hij was echt helemaal laveloos en het leek steeds erger te worden..... en, nee hij had geen drank meegenomen.
Tegen de tijd dat we in Den Haag voor zijn huis aankwamen was ik zo platgeluld door hem dat ik een oprechte angst voor zijn vriendin had gekregen. Hij was echter ook niet meer in staat om zelf uit de auto te stappen en naar zijn huis te lopen. Als goede collega heb ik hem geholpen, de auto uit, het trapje voor zijn huis op en naar de voordeur waar hij redelijk bescheten tegen aan hing. Een sleutel leek hij niet bij zich te hebben en een ontmoeting met zijn vriendin zag ik niet zitten. Uiteindelijk flink aangebeld en toen het licht begon te branden naar mijn auto gerend. De deur ging open en de man viel naar binnen. Ik hoefde geen raampje van mijn auto open te zetten om de scheldkanonnade te horen die losbarstte. Ik ben weggereden.........
Daarbij moet je je een soort praktijkopleiding voorstellen die zich richt op de al werkende radiojournalist. Twee weken lang elke dag op en neer naar Hilversum vanuit mijn toenmalige woonplaats Den Haag.
We kregen les van een bedaarde senior in de radiowereld aangevuld met een jonge hond die pas een goede plaats had verkregen bij een van de actualiteitenrubrieken op de radio. Ik reed samen met een collega op en neer naar Hilversum waarbij we met mijn auto gingen en hij meestal onderweg lag te slapen.
Bij alle praktijkervaring die we opdeden hoorde verschillende stages bij de redacties van omroepen die actualiteitenrubrieken op de radio brachten. De club studenten was gezellig. Twee meiden, vier jongens allemaal ergens tussen de 20 en dertig jaar oud van verschillende omroepen. De meiden waren van de NCRV en de heren van AVRO, KRO en Radio West, waar ik toen ging werken. Zo'n club heeft iets leuks. Je zet de eerste schreden op het pad van radio en je bent nog vol van het medium en de mogelijkheden die het biedt.
Het maken van radioplaatjes (mooi in elkaar gezette reportages waar je in de rest van je carrière nooit meer tijd voor hebt om te maken) en het werken met echte technici die doen wat jij wil. (Later moet je het allemaal zelf doen want zo'n technicus is te duur) De leden van de club die meedoet aan de cursus zie je later allemaal een keer terug bij verschillende projecten waar ze aan meedoen en dan kun je zeggen "Met hem (of haar) heb ik nog een cursus gedaan in Hilversum" in de hoop bewonderende blikken te krijgen van de toehoorders.
 |
| Foto: stock.xchng |
De medecursisten waren gezellig. Aan het eind van de cursus werd dan ook een feestje gepland om de afloop te vieren. Bij een van de dames thuis werd drank aangerukt werden door iedereen cadeautjes uitgepakt die betrekking hadden op hun zelf en de cursus. (Ik kreeg een miniatuur sloopautootje omdat ik tijdens een rollenspel een autosloper moest voorstellen en dat deed met een onvervalst Haags accent en de nodige kennis van zaken) Zo'n avond duurt lang de drank stroomt rijkelijk en principes vervagen. De ene dame van de NCRV begon spontaan te zoenen met de man van de KRO en de andere dame van de NCRV (de enige getrouwde studente!) verdween met een cursist 'om het huis te laten zien'........
Ik reed, dus beperkte mijn drankinname. Samen met mijn collega van Radio West vertrok ik in de kleine uurtjes naar Den Haag. De man vertelde honderduit over zijn ervaring met prostituees (zullen we nog even.....nee vanavond niet joh) en hoe slecht hij het wel niet had bij zijn vriendin. Hij was echt helemaal laveloos en het leek steeds erger te worden..... en, nee hij had geen drank meegenomen.
Tegen de tijd dat we in Den Haag voor zijn huis aankwamen was ik zo platgeluld door hem dat ik een oprechte angst voor zijn vriendin had gekregen. Hij was echter ook niet meer in staat om zelf uit de auto te stappen en naar zijn huis te lopen. Als goede collega heb ik hem geholpen, de auto uit, het trapje voor zijn huis op en naar de voordeur waar hij redelijk bescheten tegen aan hing. Een sleutel leek hij niet bij zich te hebben en een ontmoeting met zijn vriendin zag ik niet zitten. Uiteindelijk flink aangebeld en toen het licht begon te branden naar mijn auto gerend. De deur ging open en de man viel naar binnen. Ik hoefde geen raampje van mijn auto open te zetten om de scheldkanonnade te horen die losbarstte. Ik ben weggereden.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten