Kaartje

Sinds een paar jaar ga ik regelmatig naar het theater. Dat is 'goed' voor me, zo zei een oud directeur een keer tegen me. Cultuur snuiven en kennis van de Nederlandse taal uitbreiden.
Eigenlijk doe ik het gewoon omdat ik het leuk vind. Ik ga naar het theater in groepsverband. Twee vriendinnen van me regelen de kaartjes voor de voorstellingen voor een groepje van zo'n 10 mensen. Elke keer zie je andere gezichten en ik ben de enige man in het gezelschap. Het is dan ook gezellig en voor mij een stok achter de deur dat ik ook echt ga. Als ik het voor mezelf regel, dan regel ik het niet of wil spontaan naar een voorstelling die dan meestal is uitverkocht. Dit is een prima regeling, je betaalt de kaartjes vooraf en als je echt niet kunt wordt gekeken of iemand anders in de groep toevallig meewil.

Op zo'n avond ben ik meestal chauffeur omdat mijn auto groot genoeg is om met vijf personen redelijk relaxed in te rijden. Je parkeert in een garage bij of onder het theater en krijgt dan zo'n flubberig kartonnetje waarmee je in een automaat kan afrekenen na afloop van de voorstelling. Mijn gewoonte na afrekenen is het kaartje in een van gleufjes van het dashboard te steken op weg naar de uitgang van de garage. Dat ding in je zak stoppen is onhandig omdat je daar zittend in de auto niet bij kan en zomaar neerleggen gaat ook niet omdat hij dan alle kanten opvalt bij het manoeuvreren in een garage.
Foto: stock.xchng

Laatst was ik weer de chauffeur en had zojuist mijn kaartje betaald. We stappen met z'n allen in de auto en ik stop onnadenkend het kaartje in de gleuf van de cd speler in mijn auto. Op weg naar de uitgang gaan we over een bult heen die mijn snelheid zou moeten remmen en tot mijn verbijstering zie ik het kaartje de gleuf van mijn cd speler ingetrokken worden. De radio valt stil, en in mijn schermpje zie ik de tekst "no CD-disc" verschijnen. De melding verschijnt elke keer als ik op het eject knopje druk.......het kaartje komt er niet uit. Als alle drukte weg is en ik nog alleen in de parkeergarage sta durf ik naar de portier te lopen en het verhaal uit te leggen. De man moet enorm lachen en onder het motto "Ook al is het een smoesje....zo'n mooie heb ik nog nooit gehoord!!" mogen we doorrijden zonder de 24 uur af te rekenen die ervoor staat als je het kaartje kwijt bent. Goedkoper was ik niet uit. Het repareren van de CD speler kostte me 50 euro, met de nodige hilariteit bij de man die de reparatie uitvoerde....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten


Je kunt me ook volgen op: