Door Jeroen Geerts
Nauwelijks verstaanbaar maakt de oudere Griek duidelijk dat hij ons een drankje wil aanbieden. We hebben plaatsgenomen in het afhaal-Griek gedeelte, gewoon omdat het daar gezelliger is dan in het lege en toch wat kille en afstandelijke naastgelegen restaurant. Het is een klein hotelletje in Limburg, uitgezocht omdat het Griekse roots had.
 |
| Foto: Sanja Gjenero |
De zoon van de oudere Griek helpt in de bediening. Hij is tegen de 30 en staat iedereen in het Nederlands te woord. Hij wel. De oudere Griek draait zijn sjekkie en kijkt TV zo lang er in de keuken even niets te doen is. Wij kijken mee. Juist als er iets komt waarvan we denken 'Hé, dat is interessant' schakelt de oude Griek naar een andere zender. Elke keer.
Al schakelend moppert hij op de reportages uit Griekenland. Over de crisisproblemen en vooral over het slechte landsbestuur. In Griekenland en in Nederland.
In een beetje Nederlands, doorspekt met Grieks, en vooral handen en voeten komen we te weten dat hij op zijn twaalfde naar Nederland kwam. Samen met zijn ouders. Hij wilde niet. Ik kan daar over meepraten. Op mijn dertiende werd ik meegesleurd vanuit Den Haag naar Brabant. Dat was traumatisch genoeg om mij voor te kunnen stellen hoe het is om op die leeftijd naar een ander land te moeten verhuizen. De Griek is nu 57.
"Jeemig, wat praat hij slecht Nederlands voor iemand die hier al 45 jaar is", zegt Mar. De oude man (zo ziet hij er nou eenmaal uit, ook al is hij maar 2 jaar ouder dan ik) vertelt verder over zijn dubbel gevoel. Zijn oma woont in Griekenland en daar gaat hij nog regelmatig naar toe. Maar die bezoeken bieden hem geen tevredenheid.
"Als ik daar ben, ben ik 'de Nederlander' en als ik hier ben, ben ik 'de Griek'. eigenlijk ben ik statenloos, ik ben nergens thuis, ik ben niets", zo verteld hij. "Nergens op mijn plek", al vloekend vertrekt hij naar de keuken voor het maken van een portie gyros. Zijn zoon glimlacht meewarig naar ons. Hij kent het verhaal maar kan zich er niets bij voorstellen. Naar Griekenland is voor hem gewoon vakantie.
Wij denken over het zielige verhaal, je nergens thuisvoelen. Ontheemd zijn, van god en alles verlaten.
Dan komt de oude Griek teug uit de keuken. In rap en vloeiend Limburgs staat hij de klant te woord. Een wat oudere Turkse klant komt binnen, de oude Griek en de man slaan elkaar vriendschappelijk op de rug en opnieuw in het Limburgs worden verhalen uitgewisseld met een flinke fles Ouzo op tafel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten