 |
| Foto: Lars Sundström |
We noemden het "openbreken van het omroepbestel" of "voldoen aan de wensen van het volk" of meer van dat soort idealistisch geneuzel. We waren gewoon radiootje aan het spelen of geld aan het verdienen aan die mensen die radiootje wilden spelen.
Om toch maar ergens ervaring op te doen in het maken van radio zonder daarbij mijn ziel te moeten opgeven ben ik zelf maar iets begonnen. Gewoon een piratenzender met programma's van mensen die graag radio wilden maken.
Met ongeveer 40 tot 50 andere piraten in Den Haag was het best druk op de radio. In die tijd maakte je nog programma's op bepaalde dagen van de week in de avonduren, wanneer je vrij was of tijd had. 24 uur per dag uitzenden was er nog niet bij.
Wij boden een alternatief voor programma's op landelijke radio zoals bijvoorbeeld de EO vrijdagochtend op Hilversum 3. Dat bleek wonderwel goed te werken en leverde een behoorlijk luisterpubliek op.
Ben ik wel eens gepakt met die zender? Nee, wel vaak bijna. Ik was onderweg, stond bijna voor de deur en de zender werd opgerold. Of ik zou er zijn maar kon dat moment niet en de zender werd opgerold. Best veel geluk gehad dus.
Kan hele verhalen vertellen over zendmasten die we rood met wit verfden om te lijken op dat ene radio-piratenschip dat nog voor de kust lag, Radio Caroline. Over ingenieuze constructies om automatisch banden uit te zenden en alarmsystemen wanneer er een inval was. Het zou al een aparte blog opleveren met heel veel verhalen maar helaas weinig gedocumenteerde foto's.
Mijn ouders waren niet gelukkig met mijn illegale zenderactiviteiten. Ik weet nog wel dat ze een keer op bezoek waren en mijn moeder meer wilde weten over dat uitzenden. Toen ik uitlegde dat de spullen die her en der in de kamer stonden verspreid op dat moment een bandje aan het uitzenden waren, zei mijn vader: "Uhhh, kom schat, het wordt tijd om weer eens te gaan".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten