Door Jeroen Geerts.
De stoppen sloegen altijd door, vroeger, bij ons thuis. Dat bedoel ik overigens letterlijk, niet figuurlijk. Zekeringen werden destijds "stoppen" genoemd. We hadden in ons huis, waar we met 7 mensen woonden, een stoppenkast met 2 groepen.
Maar we waren ook een creatieve familie die zowel elektrotechnisch bezig was als met veel geluidsapparatuur. Dat begon bijvoorbeeld met iets dat mijn oudste broer bijna nieuw kocht en dat dan langzamerhand zijn weg door de familie vond, tot het uiteindelijk in erbarmelijker staat bij mij arriveerde als jongste telg.
Mijn apparatuur bestond uit spullen die met houtjes en touwtjes aan elkaar gemaakt waren en toch nog functioneerde. De oorspronkelijke ombouw van apparatuur was in de loop der tijd verdwenen en waar ik mee speelde bestond uit een chassis met open verbindingen waar gewoon 220 volt op stond. Ik heb zo menig schok opgelopen.
Maar ook door slechte verbindingen en soldeersels, experimenten en ongelukjes sloegen de stoppen in ons huis regelmatig door. Dat het huis niet in rook is opgegaan, daar mogen we iets op ons blote knieën voor bedanken.
Een keer sloeg de stop op zondag door. Het was de laatste stop en in de jaren 60 had je nog geen zondagopenstelling van winkels. Ook buren waren niet bereikbaar om daar een stop te lenen. Uiteindelijk kwam mijn broer op het idee om een stuiver in de stoppenkast te draaien. De maat was precies hetzelfde en hij had wel eens gehoord dit prima werkte. Zo gezegd zo gedaan. Met een geïsoleerde tang werd de stuiver erin gedraaid. We waren alleen vergeten dat de stop was doorgeslagen omdat er ergens kortsluiting was en die hadden we niet opgelost.
Toen de stuiver contact maakt spoot er een vonkenregen uit de stoppenkast en klonk een ernorme knal. De stuiver was gehalveerd en de gemeentestop was doorgeslagen. Mijn vader was niet blij dat we een hele dag moesten wachten op een ambtenaar van de GEB en nog minder met de boete die we moesten betalen.
De stoppen sloegen altijd door, vroeger, bij ons thuis. Dat bedoel ik overigens letterlijk, niet figuurlijk. Zekeringen werden destijds "stoppen" genoemd. We hadden in ons huis, waar we met 7 mensen woonden, een stoppenkast met 2 groepen.
 |
| Foto: Van Bentem Elektrotechniek |
Maar we waren ook een creatieve familie die zowel elektrotechnisch bezig was als met veel geluidsapparatuur. Dat begon bijvoorbeeld met iets dat mijn oudste broer bijna nieuw kocht en dat dan langzamerhand zijn weg door de familie vond, tot het uiteindelijk in erbarmelijker staat bij mij arriveerde als jongste telg.
Mijn apparatuur bestond uit spullen die met houtjes en touwtjes aan elkaar gemaakt waren en toch nog functioneerde. De oorspronkelijke ombouw van apparatuur was in de loop der tijd verdwenen en waar ik mee speelde bestond uit een chassis met open verbindingen waar gewoon 220 volt op stond. Ik heb zo menig schok opgelopen.
Maar ook door slechte verbindingen en soldeersels, experimenten en ongelukjes sloegen de stoppen in ons huis regelmatig door. Dat het huis niet in rook is opgegaan, daar mogen we iets op ons blote knieën voor bedanken.
Een keer sloeg de stop op zondag door. Het was de laatste stop en in de jaren 60 had je nog geen zondagopenstelling van winkels. Ook buren waren niet bereikbaar om daar een stop te lenen. Uiteindelijk kwam mijn broer op het idee om een stuiver in de stoppenkast te draaien. De maat was precies hetzelfde en hij had wel eens gehoord dit prima werkte. Zo gezegd zo gedaan. Met een geïsoleerde tang werd de stuiver erin gedraaid. We waren alleen vergeten dat de stop was doorgeslagen omdat er ergens kortsluiting was en die hadden we niet opgelost.
Toen de stuiver contact maakt spoot er een vonkenregen uit de stoppenkast en klonk een ernorme knal. De stuiver was gehalveerd en de gemeentestop was doorgeslagen. Mijn vader was niet blij dat we een hele dag moesten wachten op een ambtenaar van de GEB en nog minder met de boete die we moesten betalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten