Door: Jeroen Geerts
Hoe komt het toch dat ik steeds vaker ondertitels nodig heb om Nederlands drama te volgen? Gaat mijn gehoor achteruit? Nee, want als ik een serie op de BBC bekijk waar geen ondertitels bij zitten, dan volg ik het moeiteloos.
Op de een of andere manier gaat er ergens iets niet lekker bij de Nederlandse geluidsafwerking. Dus gaan de ouderwetse teletekst of moderne toegevoegde ondertitels aan.
Maar ook dat is een bron van irritatie. Want de ondertiteling is gemaakt voor doven en slechthorenden. Dat betekent dat het verrijkt is met allerlei vertalingen van het geluid. Zo kunnen we regelmatig lezen: "deurbel gaat", "Sandra gniffelt" of "er wordt gehoest".
Op de Engelse tv kun je een extra geluidskanaal aanzetten die blinde mensen een beetje in het verhaal helpt. (Ik had een keer het verkeerde kanaal gekozen en vroeg mij telkens af waarom iemand met een monotone stem, aan het uitleggen was wat er gebeurde.) Ook dat is een toevoeging die nuttig is voor iemand die de film of serie als een soort hoorspel wil volgen.
Laten we eerlijk zijn, ik heb veel aan die ondertitels, dus ik mag zeker niet klagen.
Maar er komen soms dingen voorbij waar ik me echt afvraag wat de toegevoegde waarde is. Zowel voor horenden als slecht- en niet-horenden.
Dan staat er plots "dramatische muziek". Dat is toch hetzelfde als uitleggen dat het gras groen is aan iemand die niet kan zien? Maar het kan nog gekker. Bij beelden van een begrafenis verschijnt onderin "gepast stilte".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten