Door Jeroen Geerts
Met het kleine beetje cultuurgeschiedenis waaraan ik heb gesnoven, heb ik een ding geleerd: cultuur is vaak afhankelijk van de omstandigheden. Zoals flats ontstaan als je weinig ruimte hebt, zo worden dingen gebruikelijk door de omstandigheden ter plaatse.
Een paar jaar geleden waren we op Karpathos, een klein Grieks eiland dat tussen Kreta en Rhodos ligt. Zo'n eiland waar je met een auto in één dag alles gezien hebt. Heerlijk rustig, niet erg toeristisch en zeer gemoedelijk. Geen binnenwippers (uitsmijters die je naar binnen proberen te praten bij restaurants) en het advies om je sleutels in het slot van huurauto te laten zitten zodat je hem overal kan parkeren. Als hij in de weg staat dan zetten ze hem wel even aan de kant.
Bij de hoofdstad van Karpathos was een kleine begraafplaats, hoog op de klif met zoals gebruikelijk, een harde rotsachtige bodem. De begraafplaats was zeer klein. We zagen eigenlijk alleen redelijk recente graven. Bij het ontbreken van een crematie-cultuur (streng katholiek, dus ritueel verbranden is er niet bij) moet er toch een oplossing zijn gevonden voor het ruimte gebrek.
Dat was er ook: snelle roulatie. Bij een blik over de rand van de afgrond zagen we de marmeren grafstenen langs de helling liggen. Kennelijk waren de stenen naar beneden gegooid en daar stukgevallen op de rotsen. In een apart gebouwtje stonden kistjes opgestapeld met foto's er op geplakt. Eerst denk je dan nog dat er vast persoonlijke bezittingen in de kisten zitten.
Bij navraag bleek dat de oudste graven geruimd worden zodra er ruimte nodig is. (Overigens hoort dit ook volgens het Grieks-Orthodoxe geloof) Nou ja, de graven van de armen dan toch wel zeker. De grafstenen worden als in een soort ketelbinkie -1,2,3 in Godsnaam- over de rand van de afgrond gekiept, want dat brengt geluk. De familie wordt opgetrommeld en die mag de beenderen van de overledene opgraven en in een kistje doen voor in het herdenkingsgebouwtje. Efficiënt. Dubbel opgeruimd staat netjes.
Ik heb dan wel met de familie te doen. Bij het ruimen van de graven achter onze tuin (we wonen naast een begraafplaats) hoorde ik regelmatig een van de werkmannen roepen: "Zo, die is goed gebleven!" en daar ging het om graven van meer dan 40 jaar oud. Wat zouden ze bij zoiets in Karpathos doen?
Met het kleine beetje cultuurgeschiedenis waaraan ik heb gesnoven, heb ik een ding geleerd: cultuur is vaak afhankelijk van de omstandigheden. Zoals flats ontstaan als je weinig ruimte hebt, zo worden dingen gebruikelijk door de omstandigheden ter plaatse.
Een paar jaar geleden waren we op Karpathos, een klein Grieks eiland dat tussen Kreta en Rhodos ligt. Zo'n eiland waar je met een auto in één dag alles gezien hebt. Heerlijk rustig, niet erg toeristisch en zeer gemoedelijk. Geen binnenwippers (uitsmijters die je naar binnen proberen te praten bij restaurants) en het advies om je sleutels in het slot van huurauto te laten zitten zodat je hem overal kan parkeren. Als hij in de weg staat dan zetten ze hem wel even aan de kant.
Bij de hoofdstad van Karpathos was een kleine begraafplaats, hoog op de klif met zoals gebruikelijk, een harde rotsachtige bodem. De begraafplaats was zeer klein. We zagen eigenlijk alleen redelijk recente graven. Bij het ontbreken van een crematie-cultuur (streng katholiek, dus ritueel verbranden is er niet bij) moet er toch een oplossing zijn gevonden voor het ruimte gebrek.
Dat was er ook: snelle roulatie. Bij een blik over de rand van de afgrond zagen we de marmeren grafstenen langs de helling liggen. Kennelijk waren de stenen naar beneden gegooid en daar stukgevallen op de rotsen. In een apart gebouwtje stonden kistjes opgestapeld met foto's er op geplakt. Eerst denk je dan nog dat er vast persoonlijke bezittingen in de kisten zitten.
Bij navraag bleek dat de oudste graven geruimd worden zodra er ruimte nodig is. (Overigens hoort dit ook volgens het Grieks-Orthodoxe geloof) Nou ja, de graven van de armen dan toch wel zeker. De grafstenen worden als in een soort ketelbinkie -1,2,3 in Godsnaam- over de rand van de afgrond gekiept, want dat brengt geluk. De familie wordt opgetrommeld en die mag de beenderen van de overledene opgraven en in een kistje doen voor in het herdenkingsgebouwtje. Efficiënt. Dubbel opgeruimd staat netjes.
Ik heb dan wel met de familie te doen. Bij het ruimen van de graven achter onze tuin (we wonen naast een begraafplaats) hoorde ik regelmatig een van de werkmannen roepen: "Zo, die is goed gebleven!" en daar ging het om graven van meer dan 40 jaar oud. Wat zouden ze bij zoiets in Karpathos doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten