Door Jeroen Geerts
Een vriend van mij vertelde me eens dat kinderen de Thunderbirds zo leuk vonden omdat er veel automatisch, op aftellen en synchroon gebeurd. Startende raketten, openschuivende deuren, banken die in liften veranderen en natuurlijk het tegelijk veranderen van richting. Ik moest bij mezelf te rade gaan en ontdekte dat dit toch wel klopte. Ook al was ik geen kind meer, het fascineerde me.
 |
| Foto Jay Simmons |
Ik ben ook iemand die het leuk vind om dingen te automatiseren. Ik liep al geen rondje meer in het huis om alle lampen aan te doen maar had daar een afstandbediening voor, lang voordat ze in de normale handel verkrijgbaar waren.
Als ik vroeger de beamer in mijn woonkamer aanzette, moest het scherm automatisch naar beneden komen en zou het schilderij dat aan die muur hing opzij schuiven, alleen geen tijd gehad om het ook echt uit te voeren.
Niet altijd werken automaten in je voordeel. Ik hou van best wel harde muziek. In mijn puberjaren nog meer dan nu. Mijn ouders waren niet zo jong meer en hadden best moeite met mijn muziekkeuzes. Regelmatig stormde mijn vader of moeder mijn kamer binnen om boven-de-muziek-uit schreeuwend duidelijk te maken dat het wel een tikkie zachter mocht.
Dat moet anders kunnen, dacht ik toen. Twee kartonnetjes met zilverpapier, twee weerstanden en een lange kabel maakte er een automaat van. Als de deur openging, was de muziek meteen op een niveau dat er een redelijk gesprek kon worden gevoerd. De eerste keer dat mijn vader schreeuwend de kamer inkwam was het wel een lachwekkend gezicht, maar verder werkte de automaat gewoon tegen me.
In plaats van de dialoog aan te gaan werd in het voorbijgaan de deur van mijn kamer opengegooid. Klaar.
Doet me denken aan de 50 Hz brom op de piratenzender als de deur door de PTT controledienst werd opengebroken....
BeantwoordenVerwijderenJa! Dat was een uitvloeisel van het idee met de deur bij pa en ma thuis. Nog maar een 'Radio' verhaaltje schrijven. :-)
Verwijderen