Door Jeroen Geerts
Mijn moeder was naast haar werk als onderwijzeres en moeder van 6 kinderen ook nog eens een soort van keukenprinses. Ze kreeg het altijd voor elkaar om iets op tafel te zetten, ondanks alle drukke werkzaamheden. Bijzonder in het algemeen? Nee, maar voor mij persoonlijk zeker wel.
In de keuken werden maaltijden bereid die gewoon bij iedereen op tafel kwamen maar er werd ook geëxperimenteerd. Zo kregen we op een gegeven moment op feestjes een soort gehaktbrood met pruimenjam erin verwerkt. Dat was verschrikkelijk lekker. Mijn schoonzus heeft het recept meegekregen en maakt dit nog steeds op familiefeestjes. Ik kan er dus ook nog steeds van genieten.
Niet alles van mijn moeder was lekker; op een vakantie in Zweden ontdekte ze het gemak van aardappelpuree uit een zakje. Melk erbij, beetje roeren, warm maken en hop, daar staat het bijgerecht op tafel. Ver-schrik-ke-lijk smerig! Zeker als je dit bij tijd en wijle verplicht wordt te eten dan ga je het oprecht haten. (weggooien was niet aan de orde, mams had de hongerwinter meegemaakt.) Het heeft dan ook wel ruim 30 jaar geduurd voor ik een beetje over het puree-trauma heen was. Een beetje.
Ze heeft ook wel eens een wedstrijd gewonnen met een maaltijd die ze de naam Oriënt Express had gegeven. Een rijstmaaltijd met gember, nasi- en bamivlees, gember, paprika, gember en een beetje gember. Je begrijpt het, ik ben geen liefhebber van gember. Ze won een eerste prijs met het gerecht en het werd gepubliceerd in een blad.
Het lekkerste was echter een vleesgerechtje dat was ontstaan uit overgebleven prutjes. Gehakt, ui, tomaten en ei. Geserveerd in een bakje uit het dagelijkse familieservies. Aan de foto's kun je zien dat het er niet echt lekker uitzag, maar het deed mijn vader de uitspraak ontlokken: "Potverdikkie, wat is dat lekker!"
Zo is de naam van dit gerecht geboren, potverdikkie. Ik maak het nog wel eens. Natuurlijk geserveerd in datzelfde dagelijkse familieservies. Zijn we uniek in dit soort recepten? Nee hoor, Overal blijven wel prutjes over. Marja kende het recept ook. Alleen in haar familie heet het anders. Toen het vroeger bij haar thuis voor het eerst op tafel kwam zij haar broer: "Gatver ma, dat lijkt wel kots!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten