Mijn vroegere angst voor spinnen ben ik een beetje kwijtgeraakt. Ik weet niet hoe maar waarschijnlijk door er over na te denken en in een huis te gaan wonen met een grote tuin waar het in de herfst stikt van de spinnen. Als je dan je huis uitloopt is er altijd wel eentje die het niet heeft begrepen en mij probeert te vangen door een web voor de deur te spannen.
Het web stukmaken is overigens geen probleem en echt niet zielig. De meest spinnen schijnen elke dag het web opnieuw te maken. Als je het op een dag te vaak kapot maakt dan worden ze wel steeds slordiger. (Dat wordt het web ook als je de spin heroïne geeft, hebben wetenschappers eens uitgezocht, hoe kom je er op zoiets te onderzoeken)
In onze tuin zien we vooral de kruisspin en de springspin. Ik weet niet of die laatste benaming goed is, maar zo doet de spin. We hebben er zo eentje een keer een vlieg zien bespringen, dat was een bizar gezicht.
In een bepaalde tijd van het jaar zitten er ook van die grote behaarde jongens hier en daar in huis. Vorig jaar wel een hele grote boven het bed. Die pak ik dan ook niet met mijn handen op. Daar gaat een glas overheen, een bierviltje eronder en zo naar buiten. Zo'n grote leek me een keer aan te vallen, vroeger. Ik tikte met mijn vinger vóór de spin en hij kwam er op af, schrok me dood.
Het kan ook zijn dat ik mijn angst een beetje kwijt ben geraakt bij een soort Animalfarm in Groot Brittannië waar ik op bezoek was. Na een enorme slang kreeg ik een grote spin op mijn arm. Ik vroeg nog of spin wel "geholpen" was, of de gifangel verwijderd was. Nee hoor, zei de begeleider, dat was echt niet nodig. Voordat de spin überhaupt kan bijten moet hij eerst op zijn achterste poten gaan staan en de giftanden uitklappen en dat duurde wel zeker een minuut. Toch wordt je wel wat zweterig als de spin plotseling naar boven klimt op je arm, richting je nek.
Mar moet niks van spinnen hebben maar dat heeft denk ik alleen te maken met het feit dát er een man in huis is. Zo niet, dan moet je wel. Brenda, eentje van een koppel vriendinnen van ons, liet laatst op Facebook met trots weten een spin te hebben verwijderd waar het vriendje van haar zoon bang voor was. Stoere mama!
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
Het web stukmaken is overigens geen probleem en echt niet zielig. De meest spinnen schijnen elke dag het web opnieuw te maken. Als je het op een dag te vaak kapot maakt dan worden ze wel steeds slordiger. (Dat wordt het web ook als je de spin heroïne geeft, hebben wetenschappers eens uitgezocht, hoe kom je er op zoiets te onderzoeken)
In onze tuin zien we vooral de kruisspin en de springspin. Ik weet niet of die laatste benaming goed is, maar zo doet de spin. We hebben er zo eentje een keer een vlieg zien bespringen, dat was een bizar gezicht. 
In een bepaalde tijd van het jaar zitten er ook van die grote behaarde jongens hier en daar in huis. Vorig jaar wel een hele grote boven het bed. Die pak ik dan ook niet met mijn handen op. Daar gaat een glas overheen, een bierviltje eronder en zo naar buiten. Zo'n grote leek me een keer aan te vallen, vroeger. Ik tikte met mijn vinger vóór de spin en hij kwam er op af, schrok me dood. Het kan ook zijn dat ik mijn angst een beetje kwijt ben geraakt bij een soort Animalfarm in Groot Brittannië waar ik op bezoek was. Na een enorme slang kreeg ik een grote spin op mijn arm. Ik vroeg nog of spin wel "geholpen" was, of de gifangel verwijderd was. Nee hoor, zei de begeleider, dat was echt niet nodig. Voordat de spin überhaupt kan bijten moet hij eerst op zijn achterste poten gaan staan en de giftanden uitklappen en dat duurde wel zeker een minuut. Toch wordt je wel wat zweterig als de spin plotseling naar boven klimt op je arm, richting je nek.
Mar moet niks van spinnen hebben maar dat heeft denk ik alleen te maken met het feit dát er een man in huis is. Zo niet, dan moet je wel. Brenda, eentje van een koppel vriendinnen van ons, liet laatst op Facebook met trots weten een spin te hebben verwijderd waar het vriendje van haar zoon bang voor was. Stoere mama!
Als je mijn verhalen kunt waarderen deel ze dan op de Facebook, of druk op de like-knop onder de blog of de Google+1 knop ernaast. (Als je mijn verhalen niet kunt waarderen deel ze dan met een naar commentaar erbij.) Je kunt je ook abonneren op de verhalen als je je e-mailadres invult op de blogsite of de blog gaat volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten