Het knutselen zit in mijn bloed. Door elkaar erin te stimuleren is onze hele familie eigenlijk creatief, sommigen met kurk anderen met elektronica, er werd en wordt nog wel eens wat geschreven, gefilmd, gepresenteerd en aan hoorspelen gedaan.
Ik deed en doe van alles wat en heb dat hier en daar ook in mijn werk meegenomen. Geluid en beeld kwam handig van pas bij mijn werk in de media en ook de elektronicacomponent was een pré daar.
Die elektronica is bij mij altijd een stiefkindje geweest. Hoewel de interesse er was had ik niet het geduld voor een opleiding in die richting en zocht met minimale kennis altijd proefondervindelijk naar een oplossing voor iets waar ik tegenaan liep. Zo zijn er menig keer de stoppen doorgeslagen of weerstanden, lampjes en transistoren in rook opgegaan. Projecten waar ik aan begon moesten een "nut" hebben. Het maken van een complexe schakeling waarvan je aan het eind alleen met trots kon zeggen dat er een lampje ging branden als je in je handen klapte, was voor mij te vaag en zonde van de tijd. Zelf een radio maken was nuttig, daar kon je naar luisteren.
Zo maakte ik al jong (onder begeleiding van een van mijn broers) een kristalradio. Dat is een project waarbij je op hele simpele manier met bijna geen spullen een radiootje maakt. Draad wikkelen om een wc-rol, draaibare condensator en diode aansluiten en een gevoelig oortelefoontje en klaar. Daar had je wat aan. Verder experimenteren leerde mij dat als je op de oortelefoonuitgang een luidsprekeruitgang van een versterker aansloot je plotseling een zender had die welliswaar over de hele breedte van de radio te ontvangen was, maar je had een zender. Daar is kennelijk mijn liefde voor piratenradio geboren.
Op mijn twaalfde verjaardag zou ik een elektronicadoos van Philips krijgen. Ik keek er naar
uit, een doos met allerlei componenten waarmee ik nog meer dingen kon maken en experimenteren. Alleen was de doos niet beschikbaar, althans dat zei mijn familie.
Het bleek echter dat ze bang waren dat ik niet meer buiten zou spelen als ik die doos zou krijgen en dus bleef hij in de kast. Op een gegeven moment moesten ze de elektronicadoos wel geven omdat de smoes niet meer vol te houden was.
Ze hadden wel gelijk. Ik was die week op tienertoer met een schoolvriend en zijn moeder, maar ik heb alles geprobeerd om dat af te breken. Het enige resultaat was dat:
a- De doos achter slot en grendel werd geplaatst.
b- De tienertoer doorging tot het eind.
c- Smoesjes niet werden geaccepteerd.
Daarna heb ik toch veel plezier gehad van de doos. Alleen door mijn uitgangspunt dat projecten "nuttig" moesten zijn, kwam het idee achter de doos (experimenteren) niet helemaal tot zijn recht. Het bouwen van iets dat ik nodig had ging wel, maar het daarna afbreken om iets anders te bouwen paste niet in mijn gedachten.
Ik deed en doe van alles wat en heb dat hier en daar ook in mijn werk meegenomen. Geluid en beeld kwam handig van pas bij mijn werk in de media en ook de elektronicacomponent was een pré daar.
Die elektronica is bij mij altijd een stiefkindje geweest. Hoewel de interesse er was had ik niet het geduld voor een opleiding in die richting en zocht met minimale kennis altijd proefondervindelijk naar een oplossing voor iets waar ik tegenaan liep. Zo zijn er menig keer de stoppen doorgeslagen of weerstanden, lampjes en transistoren in rook opgegaan. Projecten waar ik aan begon moesten een "nut" hebben. Het maken van een complexe schakeling waarvan je aan het eind alleen met trots kon zeggen dat er een lampje ging branden als je in je handen klapte, was voor mij te vaag en zonde van de tijd. Zelf een radio maken was nuttig, daar kon je naar luisteren.
 |
| Foto: QSL.net |
Zo maakte ik al jong (onder begeleiding van een van mijn broers) een kristalradio. Dat is een project waarbij je op hele simpele manier met bijna geen spullen een radiootje maakt. Draad wikkelen om een wc-rol, draaibare condensator en diode aansluiten en een gevoelig oortelefoontje en klaar. Daar had je wat aan. Verder experimenteren leerde mij dat als je op de oortelefoonuitgang een luidsprekeruitgang van een versterker aansloot je plotseling een zender had die welliswaar over de hele breedte van de radio te ontvangen was, maar je had een zender. Daar is kennelijk mijn liefde voor piratenradio geboren.
 |
| Foto: Elektor Forum |
Het bleek echter dat ze bang waren dat ik niet meer buiten zou spelen als ik die doos zou krijgen en dus bleef hij in de kast. Op een gegeven moment moesten ze de elektronicadoos wel geven omdat de smoes niet meer vol te houden was.
Ze hadden wel gelijk. Ik was die week op tienertoer met een schoolvriend en zijn moeder, maar ik heb alles geprobeerd om dat af te breken. Het enige resultaat was dat:
a- De doos achter slot en grendel werd geplaatst.
b- De tienertoer doorging tot het eind.
c- Smoesjes niet werden geaccepteerd.
Daarna heb ik toch veel plezier gehad van de doos. Alleen door mijn uitgangspunt dat projecten "nuttig" moesten zijn, kwam het idee achter de doos (experimenteren) niet helemaal tot zijn recht. Het bouwen van iets dat ik nodig had ging wel, maar het daarna afbreken om iets anders te bouwen paste niet in mijn gedachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten