Ik heb op verschillende scholen gezeten en toen mijn ouders de scholen nog uitkozen waren dat goede, katholieke scholen. Ik ben katholiek opgevoed en op mijn dertiende jaar heb ik ervoor gekozen om dat geloof niet meer te volgen. Ik geloofde niet, ik vond het poppenkast en vond ook dat er veel te veel geld aan allerlei rituelen werd uitgegeven.
Op school bleef ik nog wel het katholieke onderwijs volgen. Daar hoorde natuurlijk ook godsdienstonderwijs bij. Ik moet zeggen dat ik op de basisschool en in de eerste klassen van het middelbaar onderwijs veel heb geleerd. De katholieke pater die les kwam geven was redelijk ruimdenkend en gaf les in een breed spectrum aan geschiedenis van verschillende godsdiensten. Dus niet alleen katholiek. Daar heb ik veel geleerd over de basis van andere geloofsvormen en ik heb dat altijd een enorme verrijking gevonden.
De lessen waren ook altijd feitelijk. Er werd duidelijk uitgelegd waar iets was ontstaan en wat de basis is van de geloofsvorm. Misschien kwam het wel omdat ik les kreeg van een Jezuïeten-pater die behalve dat hij hoog opgeleid was, ook veel van de wereld had gezien.
Op latere scholen was het godsdienstonderwijs een bijzaak, zoals dat gebruikelijk was in katholiek Nederland in de jaren 70. Godsdienst was iets dat erbij werd gedaan door leerkrachten die nog wat uren moesten invullen.
Tot ik verhuisde naar de HAVO. Dat was een goede school en daarop door mij zelf uitgekozen. Maar het was ook een christelijke school. Met een dominee als godsdienstleraar. Ik heb in die twee jaar nog nooit zoveel hel en verdoemenis horen uitstorten over andere geloven. Twee andere leerlingen en ik waren van katholiek huize en met stijgende verbazing luisterden wij naar wat wij (katholieken) hun (protestanten) wel niet hadden aangedaan.
Toen ik het lef had om een keer aan te geven dat ik toch echt katholiek was opgevoed werd ik vanaf dat moment genegeerd. Ik voelde me teruggeworpen in de 16e eeuwse reformatie en zó oud was die dominee toch niet.
Op school bleef ik nog wel het katholieke onderwijs volgen. Daar hoorde natuurlijk ook godsdienstonderwijs bij. Ik moet zeggen dat ik op de basisschool en in de eerste klassen van het middelbaar onderwijs veel heb geleerd. De katholieke pater die les kwam geven was redelijk ruimdenkend en gaf les in een breed spectrum aan geschiedenis van verschillende godsdiensten. Dus niet alleen katholiek. Daar heb ik veel geleerd over de basis van andere geloofsvormen en ik heb dat altijd een enorme verrijking gevonden.
 |
| Foto: Kriss Szkurlatowski |
De lessen waren ook altijd feitelijk. Er werd duidelijk uitgelegd waar iets was ontstaan en wat de basis is van de geloofsvorm. Misschien kwam het wel omdat ik les kreeg van een Jezuïeten-pater die behalve dat hij hoog opgeleid was, ook veel van de wereld had gezien.
Op latere scholen was het godsdienstonderwijs een bijzaak, zoals dat gebruikelijk was in katholiek Nederland in de jaren 70. Godsdienst was iets dat erbij werd gedaan door leerkrachten die nog wat uren moesten invullen.
Tot ik verhuisde naar de HAVO. Dat was een goede school en daarop door mij zelf uitgekozen. Maar het was ook een christelijke school. Met een dominee als godsdienstleraar. Ik heb in die twee jaar nog nooit zoveel hel en verdoemenis horen uitstorten over andere geloven. Twee andere leerlingen en ik waren van katholiek huize en met stijgende verbazing luisterden wij naar wat wij (katholieken) hun (protestanten) wel niet hadden aangedaan.
Toen ik het lef had om een keer aan te geven dat ik toch echt katholiek was opgevoed werd ik vanaf dat moment genegeerd. Ik voelde me teruggeworpen in de 16e eeuwse reformatie en zó oud was die dominee toch niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten