Koffie zetten is een kunst. Vraag dat maar aan mijn schoonzoon, die heeft daar hele rituelen voor. Ik heb vroeger ook speciale manieren geleerd rond de koffie. Koffie zetten vereist een goede verhouding tussen water en gemalen bonen. De verhouding houdt verband met de mate van maling alsook de kracht van het branden van de bonen. Mijn vader koos hierin duidelijk de wetenschappelijke aanpak van fijnmazig afgemeten hoeveelheden. Geen druppel of schepje teveel.
Later zag ik wel eens mensen koffie zetten met de Franse slag: hup wat water en schud maar even wat koffie in de filter uit het pak, klaar. Verbijsterd was ik, zeker als er nog iets drinkbaar uitkwam uiteindelijk.
Het zelf malen van de koffie is ook belangrijk want daardoor krijg je een steviger smaak. De elektrische koffiemolen van mijn moeder heb ik nog steeds in de kast staan. Het apparaat waardoor ze bijna een vingertopje moest missen. Het deksel schoot eraf en mijn moeder probeerde door haar hand met een klap erop te leggen de koffie te redden. Een vinger schoot er echter in en het topje hing nog aan een spiertje.
Lang hebben we nog een los filter op de kan en kokend water uit een fluitketel gebruikt voor het maken van koffie. Ik vond een keer een koffiezetapparaat bij het grofvuil waarvan een de ontstoringscondensator kapot was. Deze apparaten waren pure luxe in die tijd. Na het verwijderen van de ontstoringscondensator werkte het apparaat weer. (Elke keer als het aan en uit ging zag je dat wel op TV) In een blinde test (een speciale constructie waarbij ik het koffiezet apparaat boven de kan met filter had gehangen en zo koffie zette voor mijn ouders) bleek dat de smaak niet verschilde van de oude methode. Mijn ouders waren overtuigd en ik kon een glazen kan voor de machine bestellen. Dat koste een slordige 40 gulden, want moest speciaal bij Philips besteld worden!
Ik ben iemand die de randjes van het koffiefilter omvouwt, aan de kant waar het papier gehecht is. Dit is omdat het op die manier niet gaat lekken (met als gevolg prut in de koffie) als het op dit zwakke punt losgaat. Niemand zie ik dat ooit doen tot ik mijn zus een keer koffie zag maken, zij doet het ook. Kennelijk is dit een "familieding". Ik zal het eens navragen op het familie-uitje.
Nu hebben we een machine die "stoft-veegt en zuigt", zeg maar. Hij maalt de koffie, gooit dit in de (met randjes omgevouwen) filter, gooit het water erdoorheen en laat het in een koffiekan lopen. Eigenlijk is alle charme weg. Met knoppen kan je instellen hoe sterk de koffie wordt en hoe fijn de bonen worden gemalen. Bovendien kan je ook nog de tijd instellen waarop de machine gaat werken.
Ik heb al een paar keer recht overeind in bed gezeten als de machine om kwart voor zes 's morgens ging malen.....
Later zag ik wel eens mensen koffie zetten met de Franse slag: hup wat water en schud maar even wat koffie in de filter uit het pak, klaar. Verbijsterd was ik, zeker als er nog iets drinkbaar uitkwam uiteindelijk.
Het zelf malen van de koffie is ook belangrijk want daardoor krijg je een steviger smaak. De elektrische koffiemolen van mijn moeder heb ik nog steeds in de kast staan. Het apparaat waardoor ze bijna een vingertopje moest missen. Het deksel schoot eraf en mijn moeder probeerde door haar hand met een klap erop te leggen de koffie te redden. Een vinger schoot er echter in en het topje hing nog aan een spiertje.
Lang hebben we nog een los filter op de kan en kokend water uit een fluitketel gebruikt voor het maken van koffie. Ik vond een keer een koffiezetapparaat bij het grofvuil waarvan een de ontstoringscondensator kapot was. Deze apparaten waren pure luxe in die tijd. Na het verwijderen van de ontstoringscondensator werkte het apparaat weer. (Elke keer als het aan en uit ging zag je dat wel op TV) In een blinde test (een speciale constructie waarbij ik het koffiezet apparaat boven de kan met filter had gehangen en zo koffie zette voor mijn ouders) bleek dat de smaak niet verschilde van de oude methode. Mijn ouders waren overtuigd en ik kon een glazen kan voor de machine bestellen. Dat koste een slordige 40 gulden, want moest speciaal bij Philips besteld worden!
Ik ben iemand die de randjes van het koffiefilter omvouwt, aan de kant waar het papier gehecht is. Dit is omdat het op die manier niet gaat lekken (met als gevolg prut in de koffie) als het op dit zwakke punt losgaat. Niemand zie ik dat ooit doen tot ik mijn zus een keer koffie zag maken, zij doet het ook. Kennelijk is dit een "familieding". Ik zal het eens navragen op het familie-uitje.
Nu hebben we een machine die "stoft-veegt en zuigt", zeg maar. Hij maalt de koffie, gooit dit in de (met randjes omgevouwen) filter, gooit het water erdoorheen en laat het in een koffiekan lopen. Eigenlijk is alle charme weg. Met knoppen kan je instellen hoe sterk de koffie wordt en hoe fijn de bonen worden gemalen. Bovendien kan je ook nog de tijd instellen waarop de machine gaat werken.
Ik heb al een paar keer recht overeind in bed gezeten als de machine om kwart voor zes 's morgens ging malen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten