Ik was en ben het tegenovergestelde. Ik ben wars van pakken. Voordat ik bij de radio ging werken kwam ik eigenlijk heel veel te laat op mijn werk omdat ik vertrok op een tijd dat als er één stoplicht tegenzat ik te laat zou aankomen. Als ik naar een auto wijs om er aan te klussen zien mijn handen er een week lang uit alsof ik schoorsteenvegerswerkzaamheden doe zonder handschoenen aan. (Daarom werk ik tegenwoordig niet meer aan auto's, om mijn handen het poezelige representatieve uiterlijk te kunnen laten behouden.)
Mijn vader kon altijd met veel plezier over zijn werk vertellen, het eerste meisje dat de opleiding autotechniek volgde en niet ontzien werd door hem. Dat meisje dat uiteindelijk ergens in een managementfunctie terecht kwam, wat hij eigenlijk niet zo leuk vond. De manier waarop hij met de leerlingen omging, de lastige mannetjes uit het Westland. De kereltjes die met teveel bravoure in de klas opereerden kregen opdracht iets uit te voeren dat nog niet geleerd was. Deze "laat ze het maar even uitzoeken" opdrachten waren berucht maar ook leerzaam in vele opzichten.
Nu kom ik nog steeds oud-leerlingen van het tegen. Een keer bij een Volvo garage in Den Haag waar mijn achternaam opviel en mij gevraagd werd of ik familie was van....en vervolgens korting kreeg. De meest opmerkelijke was nog wel mijn huidige garagehouder. Hij loopt altijd in pak en de manier waarop hij met zijn jonge personeelsleden omgaat valt op. Bij navraag blijkt inderdaad dat hij een oud leerling van mijn vader is geweest. Heel bijzonder om de stijl van je vader te herkennen in mensen die door hem zijn opgeleid.
Mijn vader temidden van het schoolpersoneel van de Rooms Katholieke Technische School St. Joseph in Den Haag in 1955. (Let op hoe de dames bijna zijn "weggestopt" op de achterste rij!) |
Reactie op haagsescholen.nl |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten