Ik ben Murphy

Door Jeroen Geerts
De morning after. Alleen Trouw lijkt naar mijn idee de juiste waarde van 'nieuws' te hebben ingeschat. Geen voorpagina over de brute overval en gijzeling, want zo wordt de actie van een geestelijk gestoorde eenling gisteren verkocht aan het publiek. Bijna alle media lijken er in mee te gaan. 


Nu even met beide beentjes op de grond. Zou een overval op een patatzaak waarbij alle klanten weg kunnen komen en de eigenaar min of meer gemaakt gemoedelijk met de overvaller praat tot hij spontaan bij de eerste aanblik van politie zijn wapen weggooit, tot deze media-aandacht hebben geleid? Zou het überhaupt in een van de journaals of roddelrubrieken zijn langsgekomen? Zou de avondprogrammering zijn aangepast en zijn vervangen door een verslaggever die al stoethaspelend twee stukje film en een verhaal van 5 minuten voor drie en een half uur herhaalt? 

In hun hart hadden een paar journalisten van de NOS redactie gehoopt dat het een rel als bij Charlie Hebdo zou worden. 'JeSuisNOS' zag ik al als humoristische reactie voorbijkomen op Twitter en Facebook. Is het grappig? In Frankrijk vielen doden en was het een serieuze aanslag. Ik ken journalisten in Nederland die voor dezelfde aandacht graag de dood van enkele collega's over hebben. Niet de dood van henzelf natuurlijk. 

En dan de verslaggeving rond het geheel. Waar CNN zijn eigen calamiteitenredactieteam heeft, die inspringt en overneemt op het moment dat er iets ergs gebeurt, zo heeft Nederland niets. Ook lijken de omroepen niet voorbereid op calamiteiten. Elke keer als er iets gebeurt zie je hetzelfde gebeuren: Een geknutselde uitzending onder regie van Murphy. Alles dat fout kan gaan, gaat fout. Verbindingen die er niet zijn of halverwege wegvallen. Overschakelen naar verkeerde beelden. Het gaat al jaren zo. Al zeker sinds dat het mij opviel bij de vliegramp op Faro in 1992, maar daarvoor waarschijnlijk ook wel. 

Daar is nu iets bijgekomen. Sociale media. Door daar slecht op in te spelen kwam de stoethaspelende verslaggever na een persconferentie tot de conclusie dat nog niet veel over de dader bekend was. Op hetzelfde moment zat de helft van de kijkers op de Facebookpagina van de dader en vond daar uit wat zijn echte naam was, dat hij student was op de TU-Delft, dat hij een paar honderd vrienden had en dat van enig extremisme op zijn Facebook in ieder geval niets was te vinden. Bij het begin van deze 'terroristische daad'  was al duidelijk dat social media het gewonnen had van de traditionele. Terwijl we op TV werden verzocht om even geduld te hebben waren op internet al filmpjes en foto's van de actie beschikbaar.   

En dan die persconferentie waarbij Murphy maar één microfoon per verslaggever voor 3 mensen beschikbaar had gesteld, zodat tijdens de persconferentie verslaggevers vol in beeld met microfoons bleven schuiven en hengelen. Een persconferentie waarbij officieel werd verklaard dat het mediapark zeer goed beveiligd werd. Kennelijk zo goed dat één verwarde knul met een wapen kon doordringen tot de kern van het gebouw waardoor berichtgeving gecorrumpeerd werd, maar dat werd pas ter discussie gesteld aan het eind van de persconferentie, door een verslaggever achter in de zaal die niet te verstaan was. 

De gestoorde dader wilde 10 minuten zendtijd, hij kreeg uren. Zullen we ons even gaan schamen in een hoekje en dan weer met beide benen op de grond verder gaan? 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten


Je kunt me ook volgen op: