Heb altijd een hekel gehad aan studentenverenigingen. Ben ook nooit lid geweest, mocht niet ook.
In de korte tijd dat ik een studie volgde deed ik dat door zelf te leren en niet door collegezalen te bezoeken. Maar ontmoette wel vaak studenten in mijn omgeving die min of meer full time in hun studie zaten.
Een ervan was Tom. Iemand die met zijn forse bouw van twee meter en ruige manier van doen niet typisch als een student omschreven kon worden. Maar hij was het. Hij deed net als ik in 1980 werk bij de blindenbibliotheek in Den Haag. Eindeloos hebben we gediscussieerd over studentenverenigingen. Hij was lid, ja, overtuigd lid zelfs.
In de korte tijd dat ik een studie volgde deed ik dat door zelf te leren en niet door collegezalen te bezoeken. Maar ontmoette wel vaak studenten in mijn omgeving die min of meer full time in hun studie zaten.
 |
| Foto: stock.xchng |
Een ervan was Tom. Iemand die met zijn forse bouw van twee meter en ruige manier van doen niet typisch als een student omschreven kon worden. Maar hij was het. Hij deed net als ik in 1980 werk bij de blindenbibliotheek in Den Haag. Eindeloos hebben we gediscussieerd over studentenverenigingen. Hij was lid, ja, overtuigd lid zelfs.
Ik heb studentenverenigingen altijd een irritante exponent van het ballerige studentenbestaan gevonden. Zijn argument was simpel. Het was gezellig, je deed er contacten op en het hielp je in je verdere bestaan door de omgang met anderen van gelijk niveau. Mijn argument was eigenlijk net zo simpel. Een studentenvereniging (ok, niet allemaal) zijn gestoeld op een hiërarchisch principe waar we nu juist in de tweede wereldoorlog van af probeerden te komen. Het sadistische karakter van de zeker toen nog (1980) schaamteloze ontgroening en de verhevenheid die leden van het corps zich aanmeten met elk jaar dat ze stijgen in rang, zou elk lid van de door ons zo geroemde beschaafde maatschappij rode konen moeten bezorgen.
U begrijpt het vast, Tom en ik konden het niet eens worden. De discussies waren geanimeerd, ik werd zelfs door hem uitgenodigd als gast eens mee te gaan, maar hij kon niet garanderen dat door de aanwezige leden mijn baard niet zou worden afgeschoren. Tevens moest ik zeker niet om een pilsje vragen, want zo werd in Delft over gerstenat gesproken, in Leiden heette dat een biertje. Ik heb bedankt. Na wekenlange vriendschappelijke discussie ging hij ergens anders werken en we zagen elkaar niet meer.
Nu is het leuke van een openbare functie als radiopresentator dat je ook nog weleens herkend wordt door oude bekenden. Een van mijn collega's sprak mij kortgeleden aan omdat hij een boodschap voor mij had. Van Tom. Tom, Tom.....welke Tom? Ik ken geen Tom. "Hij schijnt vroeger met je te hebben gewerkt bij de blindenbibliotheek" Langzaam gaat je iets dagen. Zijn postuur, zijn lachende gezicht, de gevechten met audiocassettes in de gangen (tja sorry), maar de studentencorpsdiscussie was ik allang vergeten. "Hij laat je weten dat je gelijk had". Het duurde nog enige tijd voor ik de boodschap begreep.
U begrijpt het vast, Tom en ik konden het niet eens worden. De discussies waren geanimeerd, ik werd zelfs door hem uitgenodigd als gast eens mee te gaan, maar hij kon niet garanderen dat door de aanwezige leden mijn baard niet zou worden afgeschoren. Tevens moest ik zeker niet om een pilsje vragen, want zo werd in Delft over gerstenat gesproken, in Leiden heette dat een biertje. Ik heb bedankt. Na wekenlange vriendschappelijke discussie ging hij ergens anders werken en we zagen elkaar niet meer.
Nu is het leuke van een openbare functie als radiopresentator dat je ook nog weleens herkend wordt door oude bekenden. Een van mijn collega's sprak mij kortgeleden aan omdat hij een boodschap voor mij had. Van Tom. Tom, Tom.....welke Tom? Ik ken geen Tom. "Hij schijnt vroeger met je te hebben gewerkt bij de blindenbibliotheek" Langzaam gaat je iets dagen. Zijn postuur, zijn lachende gezicht, de gevechten met audiocassettes in de gangen (tja sorry), maar de studentencorpsdiscussie was ik allang vergeten. "Hij laat je weten dat je gelijk had". Het duurde nog enige tijd voor ik de boodschap begreep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten