Ballenbevrijdingsfront

Door Jeroen Geerts

Heerlijk op het balkon zittend, kijken we uit over het zwembad. Drie ballen lijken met elkaar te spelen, elkaar achtervolgend, dan weer knuffelend. Soms met z'n drieën, soms gaat er eentje vandoor en volgen de andere twee pas later. Er lijkt echt leven in te zitten. 

Mijmerend  over een leven als bal in een Grieks zwembad, lekker luierend en zwevend door het water gaat het mis. De rode bal komt vast te zitten achter de stang van het zwembadtrapje. Pogingen om los te komen lukken niet. Zijn maatjes blijven eerst bij hem, maar gaan later toch weer verder met hun spirituele dans over het water. Alleen ontbreekt nu de harmonie. 

Ze gaan nog regelmatig bij hun maatje kijken, maar het mag niet baten, de rode bal zit hopeloos vast. 

Ik kijk het zo eens een paar uur aan. Ik voel mee met de rode bal en zijn ballenvrienden. Ik zit niet lekker meer op mijn balkonnetje. Ik ga naar beneden, de trappen af, om het hotel heen, naar het zwembad. Ik maak de bal los en hij drijft meteen naar zijn vriendjes waar hij verwelkomd wordt. Ik zweer het, er zit leven in die ballen! Ik kan weer rustig op mijn balkonnetje zitten kijken en mijmeren. Ik ben een vreselijke muts.