Door Jeroen Geerts
Jarenlang hebben we er ons aan geërgerd. De koelkastdeur die automatisch dicht ging. Het zijn van die dingen die je leert te accepteren omdat je te lui bent om er even wat aan te doen.
Het was namelijk geen vergevorderde vorm van domotica (automatisering in huis, zoals rolluiken die door een druk op de knop dichtgaan). Nee, het was gewoon een verkeerde plaatsing van de koelkast.
Omdat de koelkast een beetje scheef stond (zoals alles in huis overigens) viel de deur automatisch dicht. Wat hebben we daarom gevloekt zo nu en dan. Je schenkt iets te drinken in met je rug naar de koelkast en op het moment dat je je omdraait om de fles terug te zetten: bam! met je neus tegen de deur die aan het dichtgaan was. Of je voelde de deur tegen je zij bonken op weg naar sluiten, of de deur was net dicht als je iets terug wil leggen. Kortom een grote frustratie.
Kortgeleden besloten we dat het zeil dat in de keuken lag na ruim 30 jaar toch wel aan vervanging toe was. Dus een nieuw laminaatje uitgezocht en na het verzamelen van moed heb ik het gelegd. Door de scheefheid van alles in huis moest een van keukendeuren heel erg scheef worden afgeschaafd. Als de voorkant goed was, stond de achterkant toch nog net op de vloer. Kan je nagaan hoe scheef.
Ook hebben we de koelkast even verwijderd om hem daarna weer recht terug te zetten. Binnen een dag zag alles er weer perfect uit. Dan kom je er pas achter hoe je gewend raakt aan een koelkast die vanzelf dicht gaat.
Die avond hebben we ons rotgelachen omdat we allebei, als we in de keuken kwamen, ontdekten dat de koelkastdeur open stond. Kennelijk waren we er zo aan gewend, dat we precies wisten hoeveel kracht we moesten zetten bij het sluiten van de deur. Maar dat krachtenveld was nu veranderd.
Na een dag hebben we de koelkast weer net zo scheef gezet als eerst. Dat rechtzetten en wennen aan nieuwe krachten doen we wel als er een nieuwe koelkast komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten