 |
Alles mocht voor de film vroeger. Veel mensen hadden een filmcamera en als die voor meer dan de vakantiefilms werd gebruikt dan gingen alle deuren voor je open.
Waar in de meeste families de filmcamera een stoffig plekje in de kast innam na de eerste vakantie waarin hij gebruikt was, was het bij ons een creatief object. Zoals de beitel van een beeldhouwer werd bij ons de camera ingezet voor grote creatieve filmprojecten.
Daarbij werden ook vooraf scenario's geschreven en een voorbeeld genomen aan populaire films die in de bioscoop draaiden. Waar mijn vader in eerste instantie het voortouw nam namen mijn zus, broers en ik die fakkel later graag van hem over.
Op een filmavond bij ons thuis werden dan ook aansprekende titels getoond: "Verkenners op oorlogspad", "De Natuur is sterker dan de leer" of "Moederdag, De Taart". Opvallend dat we destijds een avondje met toch telkens dezelfde films prachtig vonden. We zijn tegenwoordig in een achtbaan van constante vraag naar nieuwe kicks terecht gekomen en na het één keer zien van een film zijn we er klaar mee (tenminste ik wel).
Mijn stapjes op het vlak van filmmaken heeft een paar leuke producties opgeleverd. Zo maakte ik met mijn brugklas een film over een groep goudzoekers in de Drunense Duinen. (De film ligt tot mijn onvrede ergens bij een leraar waarvan ik hem nooit terug heb gehad.) Ook een filmpje naar voorbeeld van de televisieserie "De Versierders" (The Persuaders) met veel vechtwerk en stunts op de fiets is een prachtig voorbeeld.
Als je zei dat je een speelfilm aan het opnemen was werkte bijna iedereen met je mee en kon je moeiteloos locaties regelen om op te nemen. Iedereen vond het leuk om mee te werken en de vraag naar een kopietje was er nog niet omdat zoiets heel lastig was met film.
Mijn grootste productie (zeker in tijd) was "Geheim Agent Jansen". Een speelfilm waar ik 5 jaar mee bezig ben geweest en die eigenlijk nooit helemaal af is gekomen. Alweer een hoop actie maar ook humor. De hele familie werd ingezet als acteurs, maar ik had de hoofdrol. Van het plafond storten als ik aan een lamp hang bij een vechtpartij. Van het dak in een zwembadje vallen als ik probeer de hoofdpersoon te vangen met een touw.
Een ding ging fout bij het regelen van een locatie, het plaatselijke politiebureau. Toen de hoofdagent achter de balie vroeg wat voor film er dan zou worden opgenomen zei ik in mijn zenuwen dat het een humoristische film was.....waar de politie een beetje voor gek werd gezet. We waren niet welkom, gek hè....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten