Door: Jeroen Geerts
We worden toch al jaren lastig gevallen door een familie eksters. Nou is dat op zich geen probleem, ware het niet dat ze een enorme herrie maken. Ook 's morgens. Als je in je bed ligt en nét even wat langer had mogen slapen.
De eksters hebben schijt aan de katten. De katten hebben het opgegeven. Ze zitten erbij en kijken er naar. De eksters die zich tegoed doen aan de brokjes uit hun bakje. Als de katten aan komen lopen of zelf nog aan het 'brokken' zijn, dan schreeuwen de eksters de hele tuin bij elkaar.
Daarna, met nog twee katten in de buurt komt de ekster op het bakje afhippen en pikt een brokje om dan weer snel weg te vliegen. De brokjes werken ook goed voor de voortplanting. Inmiddels is er een familie van zeker 4 eksters die onze tuin terroriseert. Want terroristen zijn het. Op zeker. De katten doen vaak alsof er geen ekster is. Gewoon negeren.
Toen ik vroeger in Zweden op vakantie was zag ik dat de boer van het land waar ons huisje stond, een ekster afschoot. Daarna werd het beest opzichtig opgehangen aan een paal midden in het graanveld. Om de andere eksters af te schrikken, zo werd mij duidelijk gemaakt. Nu voelt dat als heel wreed, toen was dat gewoon een gegeven.
"Wat een herrie maakten die eksters vanmorgen weer", zegt Mar. Waarschijnlijk was een van de buitenkatten het ook spuugzat. Als ik uit het raam kijk ligt er een gesneuvelde ekster in de tuin. "Ach gos, zo erg was het nou ook weer niet", zegt Mar. Maar de ekster ligt daar. Dood.
In onze tuin overleden kleine dieren, zoals vogels en muizen, worden meestal door mij in de bosjes van de aangrenzende begraafplaats gegooid. Het is tenslotte een begraafplaats en zo kan de natuur zijn gang gaan. Een schietgebedje na, zand erover.
"Zal ik hem aan een stok voor het slaapkamerraam hangen?" stel ik voor aan Mar.
We worden toch al jaren lastig gevallen door een familie eksters. Nou is dat op zich geen probleem, ware het niet dat ze een enorme herrie maken. Ook 's morgens. Als je in je bed ligt en nét even wat langer had mogen slapen.
De eksters hebben schijt aan de katten. De katten hebben het opgegeven. Ze zitten erbij en kijken er naar. De eksters die zich tegoed doen aan de brokjes uit hun bakje. Als de katten aan komen lopen of zelf nog aan het 'brokken' zijn, dan schreeuwen de eksters de hele tuin bij elkaar.
Daarna, met nog twee katten in de buurt komt de ekster op het bakje afhippen en pikt een brokje om dan weer snel weg te vliegen. De brokjes werken ook goed voor de voortplanting. Inmiddels is er een familie van zeker 4 eksters die onze tuin terroriseert. Want terroristen zijn het. Op zeker. De katten doen vaak alsof er geen ekster is. Gewoon negeren.
Toen ik vroeger in Zweden op vakantie was zag ik dat de boer van het land waar ons huisje stond, een ekster afschoot. Daarna werd het beest opzichtig opgehangen aan een paal midden in het graanveld. Om de andere eksters af te schrikken, zo werd mij duidelijk gemaakt. Nu voelt dat als heel wreed, toen was dat gewoon een gegeven.
"Wat een herrie maakten die eksters vanmorgen weer", zegt Mar. Waarschijnlijk was een van de buitenkatten het ook spuugzat. Als ik uit het raam kijk ligt er een gesneuvelde ekster in de tuin. "Ach gos, zo erg was het nou ook weer niet", zegt Mar. Maar de ekster ligt daar. Dood.
In onze tuin overleden kleine dieren, zoals vogels en muizen, worden meestal door mij in de bosjes van de aangrenzende begraafplaats gegooid. Het is tenslotte een begraafplaats en zo kan de natuur zijn gang gaan. Een schietgebedje na, zand erover.
"Zal ik hem aan een stok voor het slaapkamerraam hangen?" stel ik voor aan Mar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten