Door: Jeroen Geerts
Plots moest ik weer denken aan de autoritjes uit mijn jeugd toen de mannen aan een tafeltje even verderop in het restaurant sigaren opstaken. Het restaurant was al warm en benauwd. De mannen hadden keurig gevraagd of wij bezwaar hadden tegen roken en dat hadden wij niet. We wisten toen nog niet dat er sigaren zouden worden opgestoken.
De associatie met de autoritjes van vroeger kwam vanzelf. Roken was toen nog normaal en geen probleem. (Ook in de wachtkamer van de dokter stond een asbak en in het kinderprogramma 'De Fabeltjeskrant' rookte Momfer de Mol ook een sigaartje.) Mijn moeder rookte eerst sigaretten en later van die kleine cigarillo's. Mijn vader rookte thuis sigaren en op zijn werk pijp. Dat was strikt gescheiden, de keren dat ik hem thuis pijp heb zien roken waren op één hand te tellen. Toen hij stopte met werken stopte hij ook met pijp roken, alsof het een onlosmakelijk met het ander was verbonden.
De doosjes en vooral blikjes van sigaren waren een ware basis voor hobbyprojecten. Je kon er allerlei elektronica in bouwen en ook waren de doosjes handig voor het bewaren van schroefjes, moertjes en andere kleine dingetjes. Achter op de kartonnen doosjes hield je natuurlijk de stand van spelletjes bij of deed je een offerte aan een nieuwe klant.
Besef dat roken slecht voor je gezondheid was bestond natuurlijk wel, getuige de belofte van mijn ouders aan de kinderen dat als je niet rookte tot je achttiende jaar je óf een brommer óf een rijbewijs kreeg. Uiteindelijk hebben alle kinderen, behalve mijn oudste broer, wel eens min of meer gerookt en ik weet nog dat ik bij een sinterklaasviering mijn broer een pakje sigaretten cadeau deed. Heel normaal toen, nu moet je er niet meer aan denken dat je dat cadeau geeft. Ja, misschien namaak sigaretten als surprise bij een gestopte roker.
Maar vanwaar nou die associatie met dat roken van sigaren in het restaurant? Het was daar benauwd en bedompt. De rook bleef hangen.......net als vroeger. Mijn vader had namelijk de nare gewoonte om tijdens autoritten sigaren te roken. De raampjes van de auto mochten niet open want dan had hij tocht in zijn nek. Kun je je voorstellen hoe dat voelt? We zijn dan ook snel uit het restaurant weggevlucht.
Plots moest ik weer denken aan de autoritjes uit mijn jeugd toen de mannen aan een tafeltje even verderop in het restaurant sigaren opstaken. Het restaurant was al warm en benauwd. De mannen hadden keurig gevraagd of wij bezwaar hadden tegen roken en dat hadden wij niet. We wisten toen nog niet dat er sigaren zouden worden opgestoken.
 |
| Foto: Jean Scheijen |
De associatie met de autoritjes van vroeger kwam vanzelf. Roken was toen nog normaal en geen probleem. (Ook in de wachtkamer van de dokter stond een asbak en in het kinderprogramma 'De Fabeltjeskrant' rookte Momfer de Mol ook een sigaartje.) Mijn moeder rookte eerst sigaretten en later van die kleine cigarillo's. Mijn vader rookte thuis sigaren en op zijn werk pijp. Dat was strikt gescheiden, de keren dat ik hem thuis pijp heb zien roken waren op één hand te tellen. Toen hij stopte met werken stopte hij ook met pijp roken, alsof het een onlosmakelijk met het ander was verbonden.
De doosjes en vooral blikjes van sigaren waren een ware basis voor hobbyprojecten. Je kon er allerlei elektronica in bouwen en ook waren de doosjes handig voor het bewaren van schroefjes, moertjes en andere kleine dingetjes. Achter op de kartonnen doosjes hield je natuurlijk de stand van spelletjes bij of deed je een offerte aan een nieuwe klant.
Besef dat roken slecht voor je gezondheid was bestond natuurlijk wel, getuige de belofte van mijn ouders aan de kinderen dat als je niet rookte tot je achttiende jaar je óf een brommer óf een rijbewijs kreeg. Uiteindelijk hebben alle kinderen, behalve mijn oudste broer, wel eens min of meer gerookt en ik weet nog dat ik bij een sinterklaasviering mijn broer een pakje sigaretten cadeau deed. Heel normaal toen, nu moet je er niet meer aan denken dat je dat cadeau geeft. Ja, misschien namaak sigaretten als surprise bij een gestopte roker.
Maar vanwaar nou die associatie met dat roken van sigaren in het restaurant? Het was daar benauwd en bedompt. De rook bleef hangen.......net als vroeger. Mijn vader had namelijk de nare gewoonte om tijdens autoritten sigaren te roken. De raampjes van de auto mochten niet open want dan had hij tocht in zijn nek. Kun je je voorstellen hoe dat voelt? We zijn dan ook snel uit het restaurant weggevlucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten