Door Jeroen Geerts
Mij opvoeden tot journalist heeft wat moeite gekost. Van huis uit ben ik iemand die graag iedereen op de hoogte wil brengen en zo goed mogelijk informatie wil geven. Misschien door mijn opvoeding in een gezin met vader, moeder, opa, oma, tantes en ooms in het onderwijs.
Foto: Moi Cody |
Een carrière voor de klas zag ik niet zo zitten, ook al vanwege mijn ervaringen op school die niet altijd even positief waren. Maar een carrière bij de radio was voor mij een leuke uitdaging. Na wat Hilversumpje-3 spelen landde ik bij informatieve omroepen.
Daar ontmoette ik ambitieuze jonge journalisten afkomstig van (voor hen) prestigieuze opleidingen en nog belangrijkere redacties (meestal plaatselijke kranten en regionale bladen). Wat mij nog het meest dwars zat was dat ze stelselmatig weigerden fouten toe te geven. Als er foute informatie werd verspreid werd er nooit ruiterlijk toegegeven dat we fout zaten. Het bericht werd gecorrigeerd en dat was het. Geen sorry, geen openbare correctie tenzij we ertoe gedwongen werden. Ook 'gestolen' onderwerpen werden zo verbouwd dat er net niet bijgezegd hoefde te worden dat het van een andere nieuwsbron afkomstig was. Dan was het je eigen nieuws.
Heb ik me daar ook schuldig aan gemaakt? Jazeker. Voelde ik me daar happy bij? Echt niet.
Het was een journalistieke moraal die ik de arrogantie van de journalistiek ben gaan noemen. Wij Bepalen Wel Wat Goed Voor U Is en anders luister of lees je het maar niet. Bovendien moest het ook harde journalistiek zijn. Een van mijn collega's ging zelf zo ver dat zij in een interview over een braderiefeest haar gast harde inhoudelijke vragen ging stellen. De man heeft toen stotterend het interview tot een einde gebracht.
Erg gelachen heb ik om een van mijn collega's die eerst van "dé school" (voor de journalistiek in Utrecht) stage liep bij ons en toen al een behoorlijke air had. De reportages die hij ging maken moesten wel ergens over gaan....een buurtfeest was te min, een aangespoelde walvis te zielig. Nee, het moest harde journalistiek zijn. Hij is in dienst gekomen maar moest natuurlijk alle reportages maken die voorhanden kwamen. Ook de buurtfeesten, het kinderkamp en de grote alcoholcontrole. Hij baalde daarvan en solliciteerde door. Hij werd zowaar door het Radio 1 Journaal aangenomen. Wow! Zijn eerste klus was op koninginnedag. Hij mocht de japon van de koningin beschrijven........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten