Door: Jeroen Geerts
"Je zou er je werk van kunnen maken", zo vertelde een neef tegen mij. Ondanks de omstandigheden schoot ik in de lach. "Als een soort weddingsinger bedoel je? Maar dan als 'grafredenaar'?"
Eigenlijk is daar het idee geboren. In de trieste omstandigheid waarin we ons bevonden, de begrafenis van alweer een naast familielid.
Sinds het overlijden van mijn vader in 2006 ben ik eigenlijk altijd degene die namens de familie een grafrede schrijft en uitspreekt. Natuurlijk met inbreng van de andere familieleden. Het helpt natuurlijk dat presenteren, zowel voor radio als tv, voor congressen en bijeenkomsten een onderdeel van mijn werk was geworden.
Toch is het wel een dingetje om een goede grafrede te schrijven. Met alleen een opsomming van feiten en een levensloop kom je er niet. Er moet iets persoonlijks in zitten.
En, als het even kan, iets luchtigs. We hoeven niet onder de bank te liggen van het lachen, maar er mag wel een glimlach op ons gezicht komen. Een herkenning van een situatie.
Toch nog twee jaar na de conversatie met mijn neefje besluit ik het er op te wagen. Ik bied mezelf aan als 'grafredenaar'. Ik wil wel helpen bij het schrijven van een grafrede. Ik wil ze ook wel voordragen of iemand helpen met het voordragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten