Door Jeroen Geerts
Het komt regelmatig voor, een aardschok of een kleine beving op het Griekse eiland Kos. Ik moet zeggen dat ik ook diep onder de indruk was van nog niet eens zo'n zwaar bevinkje. Dit was in het jaar dat er ook een grote beving had plaatsgevonden en er veel schade was aangericht.
We zaten op ons balkon en hadden het gevoel alsof er een hele zware vrachtwagen aan kwam rijden. Vervolgens werden we even door elkaar geschud en zagen we op het dak voor ons de stellingen die daar stonden heftig heen en weer bewegen.
"Was dat wat ik dacht dat het was?" Ik beaamde het en stelde voor om als het nu direct nog een keer gebeurde naar beneden te gaan. "Wat dacht je van nu meteen naar beneden?"
Op het terras was het redelijk rustig en hier en daar zaten wat mensen te praten over wat er net gebeurd was. Een echte aardbeving. Een mevrouw die zat te wachten tot ze werd opgehaald door de bus die haar naar het vliegtuig zou brengen zat te draaien op haar stoel. Ze moest naar de WC en durfde eigenlijk niet. Mar ging mee. Naar de WC in de kelder en kwam er daar achter dat zij er ook niet wilde zijn.
 |
| Paniek op het terras na de beving |
De dag erna stond er op Facebook dat er grote paniek was op het terras van ons hotel, direct na de aardbeving. We keken elkaar verbaasd aan. Welke paniek. Iedereen zat rustig met elkaar te praten, te appen of te telefoneren. Maar het doet je wel wat. Het woord trauma is misschien wat te zwaar, maar je krijgt er een tik van. Deze aardbeving had eigenlijk geen schade aangericht.
De grote aardbeving van 2017 had een verwoestende werking. Er vielen twee doden en heel veel gebouwen werden beschadigd. We spraken een vrouw die met haar kleinkind in een appartement woonde dat ook beschadigd was. Vreemd genoeg was op de gevel aangegeven dat de begane grond 'gevaarlijk' was, maar de twee verdiepingen erboven niet. De vrouw vertrouwde het niet en liep bij minste of geringste aanleiding de straat op met haar kleinkind. Ze vond de schade erg, maar die aardbeving in Mexico die net gebeurt was, dat was nog veel erger. Ik waardeer de meelevendheid van de inwoners van Kos.
Toen we later in de week op een terras een drankje namen voelden we weer de trillingen. We zagen het geschokte gezicht van de serveerster. Wij schrokken ook. Maar dit keer was het echt een vrachtwagen. Je verliest dat gevoel niet.
