Door Jeroen Geerts
Aj, dat gaat mis. In de verte zie ik een ouder stel, waarvan de man misstapt in de goot naast de drukke weg en omvalt. We rijden al een tijdje met onze scooters over het kleine eiland en eigenlijk zijn we stiekem wel een beetje blij met deze afleiding.
Ik stop voor het echtpaar waarvan de vrouw inmiddels op haar knieën naast haar man is gaan zitten. De vrouw prevelt "oh my god..., oh my god..." terwijl ze de flink bloedende hoofdwond van de man probeert te deppen met een klein papieren zakdoekje.
"Hier, maak het wondje een beetje schoon met water". Mar biedt haar mineraalwater aan. De vrouw knikt en draait met bebloede handen het flesje open, laat wat op de wond stromen en dept verder met haar zakdoekje. Het flesje wordt dichtgedraaid en met bloedvlekken erop teruggegeven. Mar bedankt vriendelijk maar kordaat. "Houd het maar. Misschien heb je het nog nodig."
De vrouw kijkt hulpeloos. De man zit op de grond met een vage blik in zijn ogen. "Misschien is het zijn diabetes.......en is hij daarom gevallen", zegt de vrouw in het Engels. "Nee.." zeg ik. "Ik zag hem duidelijk struikelen en daarna vallen". De vrouw knikt.
Er moet iets gebeuren. Ik draai me om en zwaai naar een auto die aan komt rijden. De reactie verbaast me. De bestuurder trapt op zijn rem en de auto komt met gierende banden naast ons tot stilstand.
Auto's achter hem toeteren en rijden voorbij. De bestuurder stapt uit. Overziet de situatie en roept vragend " Hospital?", terwijl hij naar de man wijst. Achter uit de auto stapt een jonge vrouw die een handdoekje aan de gewonde Engelsman geeft. Mar geeft aan dat hij die handdoek stevig tegen de wond moet drukken.
"Yes, hospital" zeg ik. De man grijpt zijn mobiele telefoon en belt een nummer. In rap Grieks wordt kennelijk de situatie uitgelegd. nog geen minuut later hangt de man op. "No ambulance, busy". Hij kijkt boos. De Engelse vrouw begint een beetje te huilen. "I bring you hospital" zegt de Griek, die duidelijk niet blij is dat gasten op zijn eiland zo in de steek gelaten worden.
De Griek rukt de deur van de passagierskant van zijn auto open en scheldt de wat oudere vrouw die naast hem zat, naar de achterbank. Een hele prestatie, want daar zaten al twee kinderen en een vrouw. Met een stevige ruk wordt de gewonde man overeind getrokken en al protesterend, in de auto geduwd.
Ik wijs op de Engelse vrouw die beteuterd naast me staat te kijken wat er allemaal gebeurt. De Griek kijkt vertwijfelt naar zijn auto alsof hij zijn moeder of schoonmoeder wel zou kunnen achterlaten maar kiest vervolgens toch voor een andere oplossing. Hij loopt zonder angst de weg op en steekt zijn hand op naar de eerste auto die er aan komt. Die moet ook vol in de remmen. De Griek gaat overleggen met de bestuurder en vervolgens gaat de achterdeur open en wordt de Engelse vrouw begeleid naar de achterbank.
De Griek stapt in zijn eigen auto en rijdt met dezelfde gierende banden weg als hoe hij was gestopt, gevolgd door de auto waar de Engelse vrouw in is gestapt.
Wij kijken nog een tijdje verbijstert naar de wegscheurende auto's. Alles is weg, er lijkt niets gebeurt. Het is opgelost. "Op zijn Grieks", zeg ik tegen Mar. Die knikt met dezelfde verbijstering in haar ogen.
Aj, dat gaat mis. In de verte zie ik een ouder stel, waarvan de man misstapt in de goot naast de drukke weg en omvalt. We rijden al een tijdje met onze scooters over het kleine eiland en eigenlijk zijn we stiekem wel een beetje blij met deze afleiding.
Ik stop voor het echtpaar waarvan de vrouw inmiddels op haar knieën naast haar man is gaan zitten. De vrouw prevelt "oh my god..., oh my god..." terwijl ze de flink bloedende hoofdwond van de man probeert te deppen met een klein papieren zakdoekje.
"Hier, maak het wondje een beetje schoon met water". Mar biedt haar mineraalwater aan. De vrouw knikt en draait met bebloede handen het flesje open, laat wat op de wond stromen en dept verder met haar zakdoekje. Het flesje wordt dichtgedraaid en met bloedvlekken erop teruggegeven. Mar bedankt vriendelijk maar kordaat. "Houd het maar. Misschien heb je het nog nodig."
De vrouw kijkt hulpeloos. De man zit op de grond met een vage blik in zijn ogen. "Misschien is het zijn diabetes.......en is hij daarom gevallen", zegt de vrouw in het Engels. "Nee.." zeg ik. "Ik zag hem duidelijk struikelen en daarna vallen". De vrouw knikt.
Er moet iets gebeuren. Ik draai me om en zwaai naar een auto die aan komt rijden. De reactie verbaast me. De bestuurder trapt op zijn rem en de auto komt met gierende banden naast ons tot stilstand.
Auto's achter hem toeteren en rijden voorbij. De bestuurder stapt uit. Overziet de situatie en roept vragend " Hospital?", terwijl hij naar de man wijst. Achter uit de auto stapt een jonge vrouw die een handdoekje aan de gewonde Engelsman geeft. Mar geeft aan dat hij die handdoek stevig tegen de wond moet drukken.
"Yes, hospital" zeg ik. De man grijpt zijn mobiele telefoon en belt een nummer. In rap Grieks wordt kennelijk de situatie uitgelegd. nog geen minuut later hangt de man op. "No ambulance, busy". Hij kijkt boos. De Engelse vrouw begint een beetje te huilen. "I bring you hospital" zegt de Griek, die duidelijk niet blij is dat gasten op zijn eiland zo in de steek gelaten worden.
De Griek rukt de deur van de passagierskant van zijn auto open en scheldt de wat oudere vrouw die naast hem zat, naar de achterbank. Een hele prestatie, want daar zaten al twee kinderen en een vrouw. Met een stevige ruk wordt de gewonde man overeind getrokken en al protesterend, in de auto geduwd.
Ik wijs op de Engelse vrouw die beteuterd naast me staat te kijken wat er allemaal gebeurt. De Griek kijkt vertwijfelt naar zijn auto alsof hij zijn moeder of schoonmoeder wel zou kunnen achterlaten maar kiest vervolgens toch voor een andere oplossing. Hij loopt zonder angst de weg op en steekt zijn hand op naar de eerste auto die er aan komt. Die moet ook vol in de remmen. De Griek gaat overleggen met de bestuurder en vervolgens gaat de achterdeur open en wordt de Engelse vrouw begeleid naar de achterbank.
De Griek stapt in zijn eigen auto en rijdt met dezelfde gierende banden weg als hoe hij was gestopt, gevolgd door de auto waar de Engelse vrouw in is gestapt.
Wij kijken nog een tijdje verbijstert naar de wegscheurende auto's. Alles is weg, er lijkt niets gebeurt. Het is opgelost. "Op zijn Grieks", zeg ik tegen Mar. Die knikt met dezelfde verbijstering in haar ogen.
