Door Jeroen Geerts
"Joh, je zou er een boekje van moeten maken." Ja hoor, denk je dan. Alsof iemand daar belangstelling voor zou hebben. Ik moet eerlijk zijn, het is al vaker geopperd. Het bundelen van de verhalen op mijn blog. Nu kwam de suggestie van een aantal leden van de facebookgroep over het eiland Kos.
Dan ga je eens tellen en kom je tot de conclusie dat het wel veel lijkt, maar dat het wel meevalt als je alles bij elkaar stopt. "Maar je hebt toch wel meer verhalen in je hoofd?" suggereerde Mar. Tja, het is waar. Er spoken nog veel meer verhaaltjes in mijn hoofd.
Sterker nog, ik schrijf soms aan vier dingen tegelijk op een dag. Een blog voor mijn plezier, een blog voor de zaak, er staat ook nog een Keygang boek op stapel en dan nog een boek in wording voor het project 'Maatboek'. Dan laat ik de de boekprojecten die even stilliggen nog buiten beschouwing.
Het lukt me wonderwel om alles uit elkaar te houden en niet onbedoeld plots van de ene naar het andere boek mee te nemen. Schrijven aan een heleboel dingen tegelijk kan ik prima. Helaas heb ik gemerkt dat ik niet kan lezen als ik aan een boek schrijf. Dat vind ik bijzonder jammer.
Ik weet namelijk dat mijn inspiratie deels voortkomt uit de verhalen die ik lees. Niet dat ik situaties of details overneem van een andere schrijver. Ik beland in de fantasiewereld van de schrijver, of zoals hij die fantasie bedoeld heeft. Dat matcht dan niet met de fantasiewereld die ik creëer. Dus het lezen ligt even stil, jammer.
Afin, Je moet het ijzer smeden als het heet is. Als mensen vrágen om een boek, dan moet je ze niet te lang laten wachten. Dus heb ik verhalen over Griekenland bij elkaar gespaard van mijn blog. Elk verhaal kritisch bekeken en aangepast waar nodig. Samen met Mar situaties bedacht waar ook nog een verhaal in zat. Ook die verhalen geschreven. Een redacteur betaald zodat ik hem tot wanhoop kon drijven met mijn gehaast. Een cover laten maken door iemand waar ik nog wat van tegoed had. Spoed, spoed, spoed.
Nog gaat het dan niet snel genoeg. Als je alles inlevert heeft de drukker zijn eigen tempo. Netjes aan het eind van de werkdag krijg je een proefje. Binnen tien minuten haal je de dingetjes er uit die je anders wilt en de aanpassingen liggen na een half uur bij de drukker. Die reageert keurig de volgende dag pas tegen het einde van de werkdag......
Dan ligt tie er, het boek. Het is te koop, al verdien ik er bijna niks mee, het kost me dit keer ook geen geld. Zal ik? durf ik? Ik gooi de link op Facebook. Ik bied hem aan. Bijna staan we te juichen als de volgende dag het eerste exemplaar besteld wordt. Misschien zijn dit de eerste schreden op de weg naar professioneel schrijverschap.
"Joh, je zou er een boekje van moeten maken." Ja hoor, denk je dan. Alsof iemand daar belangstelling voor zou hebben. Ik moet eerlijk zijn, het is al vaker geopperd. Het bundelen van de verhalen op mijn blog. Nu kwam de suggestie van een aantal leden van de facebookgroep over het eiland Kos.
Dan ga je eens tellen en kom je tot de conclusie dat het wel veel lijkt, maar dat het wel meevalt als je alles bij elkaar stopt. "Maar je hebt toch wel meer verhalen in je hoofd?" suggereerde Mar. Tja, het is waar. Er spoken nog veel meer verhaaltjes in mijn hoofd.
Sterker nog, ik schrijf soms aan vier dingen tegelijk op een dag. Een blog voor mijn plezier, een blog voor de zaak, er staat ook nog een Keygang boek op stapel en dan nog een boek in wording voor het project 'Maatboek'. Dan laat ik de de boekprojecten die even stilliggen nog buiten beschouwing.
Het lukt me wonderwel om alles uit elkaar te houden en niet onbedoeld plots van de ene naar het andere boek mee te nemen. Schrijven aan een heleboel dingen tegelijk kan ik prima. Helaas heb ik gemerkt dat ik niet kan lezen als ik aan een boek schrijf. Dat vind ik bijzonder jammer.
Ik weet namelijk dat mijn inspiratie deels voortkomt uit de verhalen die ik lees. Niet dat ik situaties of details overneem van een andere schrijver. Ik beland in de fantasiewereld van de schrijver, of zoals hij die fantasie bedoeld heeft. Dat matcht dan niet met de fantasiewereld die ik creëer. Dus het lezen ligt even stil, jammer.
Afin, Je moet het ijzer smeden als het heet is. Als mensen vrágen om een boek, dan moet je ze niet te lang laten wachten. Dus heb ik verhalen over Griekenland bij elkaar gespaard van mijn blog. Elk verhaal kritisch bekeken en aangepast waar nodig. Samen met Mar situaties bedacht waar ook nog een verhaal in zat. Ook die verhalen geschreven. Een redacteur betaald zodat ik hem tot wanhoop kon drijven met mijn gehaast. Een cover laten maken door iemand waar ik nog wat van tegoed had. Spoed, spoed, spoed.
Nog gaat het dan niet snel genoeg. Als je alles inlevert heeft de drukker zijn eigen tempo. Netjes aan het eind van de werkdag krijg je een proefje. Binnen tien minuten haal je de dingetjes er uit die je anders wilt en de aanpassingen liggen na een half uur bij de drukker. Die reageert keurig de volgende dag pas tegen het einde van de werkdag......
Dan ligt tie er, het boek. Het is te koop, al verdien ik er bijna niks mee, het kost me dit keer ook geen geld. Zal ik? durf ik? Ik gooi de link op Facebook. Ik bied hem aan. Bijna staan we te juichen als de volgende dag het eerste exemplaar besteld wordt. Misschien zijn dit de eerste schreden op de weg naar professioneel schrijverschap.
